Następny dzień po wejściu na Liskamma, miał być wybitnie restowy. Ze schronu wychodzimy koło dziewiątej, pogoda według prognoz ma być lipna, zero nasłonecznienia i opad śniegu. Po zejściu ze skał Balmenhornu na lodowiec wiążemy się i karawana rusza w górę, kierunek Przełęcz Lis.
Dochodzimy do śnieżnego płaskowyżu, w którym miejscu jest przełęcz to ciężko określić bo widoczność zerowa a teren jest mega rozległy, posiłkujemy się GPSem i wbijamy we właściwą ścieżkę. Z przełęczy troszkę schodzimy w dół, fragment po prostym i ostro w górę w kierunku Przełęczy Gnifetti. Szlak nie idzie dnem lodowca a po zboczach Parottspitze, gdzie miejscami widać gigantyczne szczeliny i seraki lodowca.
Słońce gdzieś tam jest, ale ciężko ma się przebić przez chmury.
Podejście na Punta Gnifetti kręci w prawo i obszernym trawersem wchodzi na szczyt, nie wiemy o tym , zresztą nic nie widać a ścieżki zawiał śnieg. Kierujemy się więc w okolice przełęczy, równie obszernej jak Lis, ale ta od południa urywa się pionową ścianą. Z przełęczy kierujemy się w prawo, pod górę z zamiarem zobaczenia budynku schroniska bo do szczytu nie zostało już wiele. Kilka razy widać zarys budynku, więc kierunek mamy słuszny, ale podejście jest masakryczne, strome i po zlodowaciałym śniegu. Nawet nie wiemy, z której strony wchodzi się do schroniska, będąc kilka metrów poniżej budynku, ktoś z obsługi wychodzi na taras i pokazuje, że wejście jest z drugiej strony, więc asekurując się na linach kotwiczących budynek do gleby przechodzimy po zlodowaciałym zboczu na drugą stronę. Od przełęczy towarzyszył nam mocny wiatr i opad śniegu, jesteśmy przewiani na maksa, ja przez kilka minut w suszarni schroniska rozmasowują palce u rąk bo już czułem efekt wbijanych szpilek. Meldujemy się w recepcji a potem wbijamy na jadalnię, na stół wjeżdża spaghetti i litr czerwonego wina
Winko wchodzi jak złoto i jest to chyba najlepsza rzecz na chorobę wysokościową 
Pogoda przez resztę dnia jest marna, nawet na taras nie ma sensu wyjść bo widoków brak. Po obfitym posiłku idziemy zalec w wyrkach, chłopakom jednak chyba mocniej doskwiera wysokościówka bo wieczorem idą wciągnąć jeszcze jeden dzbanek jabcoka
Rano pobudka o trzeciej
