Późnym popołudniem docieramy do serca Dolomitów, przynajmniej tak zwą Cortine d'Ampezzo. Maksymalny czas alpejskiej operacji miał się zawrzeć w 12 dniach, jako że pogoda siadła i w ciągu udało się zaliczyć wszystkie piki na Monte Rosa, to mamy jeszcze trzy dni by się dorżnąć
Pierwotnie mieliśmy zrobić Cime Ovest, ale okazało się, że tylko dwie osoby maja buty wspinaczkowe 
Pozostały zatem, tylko ferraty, więc kierujemy się do Cortiny z zamiarem ogarnięcia Tofan. Po drodze jednak Michał doczytuje się, że cały masyw jest zamknięty z uwagi na remonty wyciągów i szlaków, ponieważ w przyszłym roku maja być tam mistrzostwa w narciarstwie. Ale skał w okół Cortiny jest mnóstwo, więc coś wybierzemy. Zajeżdżamy na kemping Dolomiti, jego ogrom przytłacza, bez planu można zabłądzić. Sadowimy się na jego skraju, mając za rzeką widok na skały Grupy Sorapis a na drugą stronę na Tofany.
Zasiadamy na jadalni i kminimy co ogarnąć dnia następnego
Okazuje się, że dość blisko mamy do Masywu Cristallo, gdzie znajduje się jedna z bardziej znanych ferrat i najdłuższy mostek wiszący w Dolomitach, który zagrał w filmie "Na krawędzi" z Sylwkiem Stallone. W masywie są dwie feratty, które można zrobić z tej samej przełęczy, ale w jeden dzień ich nie ogarniemy, więc wybieramy tą dłuższą z mostkiem o nazwie Ivano Dibona. Z feratty można wejść na trzytysięcznik Cristallino d'Ampezzo i nie trzeba wracać tą samą drogą. Rano idąc w kierunku toalety, malują się takie widoki, mógłbym codziennie chodzić rano do tej toalety
Szybka szama, pakujemy się w gitlerwagena i jedziemy na przełęcz Rio Gere, gdzie na dużym darmowym parkingu zostawiamy samochód i przechodzimy na drugą stronę drogi do stacji kolejki linowej, która startuje za 15minut.
Widok na najwyższe szczyty grupy Monte Cristallo, Piz Popea i Cima di Mezo zwala z nóg.
Kupujemy bilety i siadamy na krzesełka, wyciąg dojeżdża do schroniska Son Forca i pokonuje 500m przewyższenia.
Schronisko piękne, widoki też, to kolejne miejsce gdzie można by zalec na cały dzień i sączyć niespiesznie browara
Widok na Sorapis.
Tofany.
Kręcimy się chwilkę w okół schroniska, ale trzeba by ruszyć w górę, bo do zrobienia jest jeszcze 700m przewyższenia do startu ferraty a wyciąg do schroniska Lorenzi od 2016 jest nieczynny.
Forma podróży by się na koniec "wygrzać" przed powrotem do rzeczywistości to dobry pomysł. 12 dni wyjazdu to też spory bufor na to by urobić dobry plan i przeżyć sporo fajnego górskiego życia. Zdjęcia dobrze pokazują jakie osobliwości można spotkać na trasie. Podejście i częściowo zejście w parchu 
