Zaczne pięknie i zacnie od pogody... więc pogody było tyle co na dojazd do zakopanego(przynajmniej pierwszego dnia) Odrazu z dworca PKS wbiłem się do autobusu jadącego do Kir! tu pewne zdziwienie długa na kilometr kolejka i szyld "akcja protestacyjna pracowników parku narodowego"
male śniadanko i w droge na ciemniak->krzeszanice->małołączniak->Kondracką kopę i do schroniska na hali kondratowej 
trasa niby łatwa ale nie z plecakiem 75 litrów wypchanym po brzegi ufff... pogoda była okropna wiał silny wiatr, padał deszcz oraz mgła ... mocno dało mi się to we znaki, ale przynajmniej z pełną satysfakcja wchodziłem do schroniska!
Noc w schronisku i dalej na Kasprowy przez przełęcz pod Kondracka Kopą ->Beskid->przełęcz Liliowe-> Murowaniec -> koźnice i zasłużona kwatera!
Ten dzien był chyba swoistą nagrodą za trudy poprzedniego dnia było pięknie zwłaszcza na Beskidzie...hmmm...
Widoki z przełęczy pod Kondracką kopą:
i Kasprowy
Pogoda sprawia miłą niespodziankę ...
Widoki z Beskidu :
szczęśliwie pogoda wyszła w odpowiednim momencie bo już z Liliowego do Murowańca chumu otuliły szczyty i tyle widoków :
Kościelec w chmurach i chatki pasterskie w dolinie Gąsienicowej
I powrót do zakopanego
potem spacer pod krokwie, zawody skoków narciarskich...nawet nie wiedziałem że to takie nudne jest!!! I do kwatery na spoczynek
trzeci dzień ... miał być szpiglas .. ale kontuzja kolana nie dała mi dojśc nawet do morskiego oka
więc pare fotek przy wodogrzmotach i spowrotem do palenicy ...
Potem to już tylko krupówki ... i spotkanie Forumowiczów ...
...których serdecznie pozdrawiam!!
Rano spacer po Zakopanym ...
...ostatni rzut oka na Śpiącego Rycerza...
...i do pociągu!!
Ufff... piękne to były dni, ze łzą w oku wracałem do domu. Nie udało mi się przejśc wszystkiego m.in. Szpiglasowego Wierchu i szczytów wokół doliny Chochołowskiej (Starobociański, Wołowiec, Rochacz Ostry) ale trudno i tak było pięknie. Ale jednak wracałem szczęśliwy i wypoczęty(psychicznie)... szkoda że następny wyjazd w Tatry dopiero następnego lata, choć może jeszcze zimą coś wypali, ale zawsze pozostaje ta tęsknota i niedosyt. KONIEC
Pozdrawiam!
,a co dopiero taki zwykły wypchany plecak na szlaku.
