A wszystko zaczęło się tak....................
Na początku były plany i obawy, że na tym planowaniu się skończy
A jednak udało się, wyrobiliśmy 100% normy. Wszystko zawdzięczamy pieknej pogodzie, która nam co dzień towarzyszyła. Poza małym opadem "styropianu" 
, ale to później. Szkoda tylko, że nie skończyliśmy w takim składzie w jakim zaczęliśmy, ale cóż.. 
Grupa początkowo miała liczyć pięć osób 
, dojechały cztery 
a skończyły dwie 
Muszę dodać, że przed cały czas myslami był z nami obecny Duch Forum Jareczek. 
Pierwszym celem był wszystkim już dobrze znany Grossglockner - taka mała aklimatyzacja przed większym wyzwaniem
Paweł i Piomic znużeni czekaniem zaczęli sami alkimatyzację
Na autostradzie były takie korki, że cała wyprawa stanęła pod znakiem 
Mieliśmy wrażenie, że wszyscy wybierają się z nami zdobywać szczyt
Spotkanie naszej czwórki nastapiło na parkingu w Kals przy pięknym wodospadzie.
Potem szybko na parking pod Lucknerhausem, charakteryzacja i szybkim tempem ruszyliśmy do naszego ukochanego schroniska Studlhutte
Oto cały nasz skład:
Tak więc po dotarciu na miejsce noclegu udaliśmy się na upragnioną kolację. A tam niespodzianka, przy stoliku obok znajomi z Polski, a na dodatek współtowarzysze zimowej imprezy w Piątce. Przy okazji pogoda piękna, więc było można spożywać i podziwiać widoki na zewnątrz
Będę się troszkę streszczać, bo jak tak dalej pójdzie to się do końca tygodnia się nie wyrobię z tą relacją, a to dopiero pierwsze szczytowanie
A więc...... dzień później pobudka wczesnym rankiem, szybkie śniadanko i heja na szczyt. Pogoda na początku zapowiadała się nieźle, dopiero po południu miało przyjść załamanie pogody, co też się stało. Zaczął padać styropian
na szczęście dopiero przy powrocie. Pierwszy raz na oczy widziałam coś takiego 
Poza tym bez większych niespodzianek pogodowych dotarliśmy na szczyt, a tam małe co nieco i spowrotem w stronę schroniska. Tuż przed lodowcem w drodze powrotnej okazało się, że zostawiłam czekan w schronisku.......... Boguś wielkie dzięki za pomoc i ten sprint, byliśmy pod wrażeniem 
Następnie ruszyliśmy w stronę schroniska. Połowa z nas została w Studlhutte, a reszta ruszyła już na parking by udać się w dalszą drogę w stronę Chamonix.....
To by było na tyle pierwszego szczytowania
Jeżeli któryś z kolegów ma ochotę coś dodać proszę bardzo
Wybaczcie, że to relacja na raty, ale inaczej nie dam rady
cierpliwie czekam na cd. 
Tyle kilometrów na marne 
Naszego celu nie było nawet widać 
i mogliśmy zobaczyć go w całej okazałości 
