Jest to moja pierwsza relacja na forum, więc proszę o wyrozumiałość.
Gdyby to się miało komuś przydać to postaram się podać trochę informacji praktycznych i cen, które udało mi się zapamiętać.
Dzień 0 – 14 lipca 2007r.
W Tatry jak zawsze jadę przez Tychy, Oświęcim, Wadowice, Jordanów i dopiero w Skomielnej Białej wjeżdżam na „zakopiankę”. I tu pierwsze niemiłe zaskoczenie, bo jeszcze nigdy nie było tu takiej kolejki przed światłami na „zakopiance”. Po kilku (pięć, sześć) zmianach świateł wreszcie jestem na najsłynniejszej polskiej drodze. Takiego ruchu jak dziś to tu jeszcze w życiu nie widziałem. Jazda praktycznie zderzak w zderzak (oprócz krótkiego odcinka dwupasmowego, gdzie można trochę przyśpieszyć). Całe szczęście, że nie jechałem przez Kraków, bo mam tylko trochę ponad 20 km takiej męczarni i w Nowym Targu odbijam w stronę granicy. Ostatnio (2004r.) jak byliśmy w Tatrach słowackich jechaliśmy tradycyjnie przez Łysą Polanę. Ale w międzyczasie „lokalne” przejście w Jurgowie stało się ogólnodostępne więc próbuję jechać tam. Jak już pisałem, polecam wszystkim to przejście graniczne.
Już jestem na Słowacji. W miarę zbliżania się do celu podróży, coraz bardziej widać skutki wichury z listopada 2004r. Ja byłem tam ostatnio w sierpniu 2004r. i pamiętam jeszcze drzewa które tam rosły, a teraz tylko pojedyncze kikuty, a pomiędzy nimi ta fioletowo kwitnąca trawa...
Po zakwaterowaniu w Novej Lesnej na ulicy Tatranskiej 242 ( jak też już pisałem - polecam kwaterę) i wstępnym rozłożeniu gratów wybieram się „elektriczką” do Smokowca.
Na tej łące przed stacją spotkałem bociana. Był tam jeszcze przez kilka następnych dni.
W „elektriczce” spotkało mnie coś za czym tęskniłem 3 lata. Po zamknięciu się drzwi wagonu z głośników poleciał niezapomniany tekst „Vażeni cestujuci, cestovny listok se oznaczcie w oznaczovaczi”. Od pierwszego usłyszenia po prostu zakochałem się w tym tekście i dopiero teraz gdy go znów usłyszałem poczułem, że rzeczywiście znów jestem w słowackich Tatrach. Czy można gdzieś z netu ściągnać ten ORYGINALNY tekst (a jeszcze lepiej gdyby dało się to przerobić na dzwonek telefonu) ? Byłbym bardzo wdzięczny za informację (serio!!!).
Po drodze w dalszym ciągu widać skutki wichury. Pomiędzy Dolnym i Starym Smokowcem pociąg nabiera wysokości po serpentynach. Kiedyś wjeżdzało się w tym miejscu w las i w takim „tunelu” dojeżdzało się do celu, a teraz z daleka widać stację docelową, a po drodze widać tylko kikuty drzew i serpentynę trakcji elektrycznej...
Sam Smokowiec bez większych zmian od trzech lat (no może tylko siedziba przewodników jest w innym miejscu – ale o tym później).
Niestety nie mogę wstawić zdjęć tego boćka, bo mają za dużą pojemność i fotosik nie chce ich przyjąć.
Dzień 1 – Slawkowski Szczyt
Trasa bez większych trudności, ciężko cokolwiek opisywać. Jedyną jej zaletą jest duże przewyższenie (wg Nyki 1440 metrów) i brak trudności technicznych, co pozwala na szybką aklimatyzację (zorientowanie się we własnej kondycji) bez większego ryzyka upadku. Najpierw las i kosodrzewina, aż docieramy do słynnej „wyhliadki” (platformy widokowej) na Łomnicę. Od teraz szlak ciągle odbija w lewo i z powrotem kieruję się w prawo z coraz „bliższymi” widokami na Łomnicę... Po drodze spotykam dwa kamziki (też za duża pojemność zdjęć). Wreszcie szczyt. Tego krzyża tu chyba trzy lata temu nie było (przynajmniej nie mam go na zdjęciach z tamtego pobytu) ? Ze szczytu wspaniałe widoki, w tym i na cel tegorocznego przyjazdu...
Jedyną uciązliwością był niesamowity upał w ciągu całego dnia, ale do dopiero był początek...
c.d.n.
