Pomysł na sfotografowanie Wodogrzmotów „chodził” za mną od dawna. W końcu – lubię fotografować wodę...
Ale – nie chciałem fotografować tego wodospadu „tradycyjnie”. Takich ujęć wykonano już chyba miliony...
Początkowo miałem pomysł, by „podejść do tematu” od dołu. Fotografii dolnych partii Wodogrzmotów jest niewiele. No i postanowiłem ten pomysł zrealizować. Start z parkingu przy wodospadzie około 8 rano zapewniał niewielki udział obserwatorów. Niestety.
Zapomniałem, że w zeszłym roku akurat nad potokiem Roztoka przeszedł „lokalny” huragan. Cały dolny bieg potoku – poza szlakiem do schroniska i drogą dojazdową – przypomina pierwotną puszczę, a potok jest roztoką – nie tylko z nazwy. Nawet próby poruszania się jednym z dziesiątek koryt – nie pozwoliły na przejście w stronę dolnych wodospadów dalej niż 100-200 m...
Nie poddałem się od razu, ale po półtoragodzinnych próbach – nie pozostało mi nic innego, jak wrócić na górę (w Roztoce bufet był jeszcze nieczynny, zresztą piwo nie wchodziło w grę
) – i spróbować zrobić fotografie górnych części...
Ale i tak próbowałem „innych” kadrów...
Czas mijał, przybywało turystów, zmieniało się światło...
Po zjechaniu na dół – z postojem na widoki
postanowiłem, po zakupieniu piwa, „skoczyć” na chwilę na Słowację. I tam – w przeciwieństwie do „polskiej strony”, poza widokami...
spotkałem ludzi, którzy rzeczywiście umieli skorzystać z „otwarcia” granic...
czego wszystkim Czytającym i sobie życzę...
pozdrawiam
gb
Nie pamiętam z Dekalogu niczego na temat poruszania się w rejonach parków narodowych - ale być może nie czytałem ostatniego, poprawionego wydania 
