Nareszcie mogłam wyruszyć w Tatry, poczuć znowu tę wolność jaką daje mi przebywanie na górskich szlakach. W nocy z 7 na 8 lipca ładuję się w bus do Krakowa i w strugach deszczu opuszczam mój region. Leje, leje i wieje, bus zalicza małą awarię, ale juz o 7 jest w Krakowie. Szybko do autobusu jadącego do Zakopanego, tam na kwaterę zostawić graty i na szlak, bo pogoda się zrobiła, słoneczko świeciło, a wiatr tym razem tylko lekko powiewał. Jeszcze się nie rozszalał... . Jestem z koleżanką, choć ona ma inną kwaterę i ciut inne plany niż ja. Ale wtedy rusza ze mną. Nie mogę szaleć pierwszego dnia, tym bardziej, że jest ze mną koleżanka. Wybór pada na Kopieniec. Spokojny spacerek przez Polanę Olczyską, powrót tą samą drogą.
Kolejny dzień. Tym razem ruszam sama i wybór pada na moją ukochaną Szpiglasową Przełęcz. Tym razem postanawiam iść od Morskiego. A asfalt przed 9 rano jest pusty, tak samo jak okolice schroniska.
Nad Morskim nie zatrzymuję się długo, od razu ruszam na szlak. Pusto, cisza, góry... . Turystów spotykam dopiero na rozstaju szlaków, gdzie kusi mnie iść przy okazji na Wrota. Ale zaczyna siąpić deszcz i wiatr zaczyna swój taniec. Jeszcze spokojny, deszczyk tylko siąpi lekko, więc kaptur na głowę i ruszam dalej. Czym wyżej, tym mocniej wieje. Ale idę dalej. Na przełęczy hula na całego. Mimo to podchodzę jeszcze na Szpiglasowy Wierch, tam jest jeszcze dwójka innych turystów. Znajduję miejsce gdzie aż tak nie wieje, posilam się i na dół. Na łańcuchach jestem sama, potem tez mijam niewielu turystów. Dochodzę do Piątki, tam coś gorącego bom ciut zmarzła. Deszcz prawie cały czas kropi, ale nie leje i to najważniejsze.
Schodząc już do Doliny Roztoki, mam okazję obserwować jak zaopatrywane jest schronisko w Piątce:
jak to coś tu wjechało?
Dzień udany w 100%, mimo ciut kiepskiej pogody.
Dzień kolejny: Granaty. Już rok temu chciałam tam być, niestety zbyt wczesna burza zmusiła mnie do odwrotu. Ale co się odwlecze... .
Trasa: Kuźnice - Jaworzynka - Gąsienicowa - Czarny Staw - Skrajny Granat - Zadni Granat - zejście do Gąsienicowej - powrót Jaworzynką. Słynną szczelinkę bohatersko.... obeszłam dołem
Wtedy były tam razem ze mną 4 osoby, 3 obeszły, jedna przeszła.
A kaczuszki pozowały do zdjęć:
Pogoda zmienna była, to znaczy raz słoneczko jak chmureczki. Ważne, że nie padało, nie grzmiało i nie wiało... . Dzień w 100% udany
cdn... .
i Granaty - super!
Wróciłam. Nie wiem, czy dobrze zrobiłam, może mogłam iść? Wiele osób szło do przodu, może oprócz mnie jeszcze ze dwie osoby zawróciły. Im niżej tym pogoda robiła się lepsza, nad Stawem już świeciło słońce. Zeszłam cała i zdrowa po to, żeby na asfalcie wywinąć orła. Sama nie wiem kiedy znalazłam się ziemi. Wynik to dwa zdarte kolana i podarte spodnie. Bo zachciało mi się założyć coś lżejszego na ten asfalt i się przebrałam po zejściu z góry. Zresztą tamte miałam troszkę przemoczone. Oj, nie udała się ta wyprawa zupełnie 
