trailer:
Ni chu#% nie rozumiem.
Występują:
Kiełbasa "moje drugie imię to napinka"
Maniek "zrób mi fotkę, będzie wyglądało na spontan, tylko szybko bo zimno"
no i ja
Akcja:
23 grudnia Sławek miał imieniny, zaprosił. Lepiej późno niż wcale, zrobiliśmy zakupy w "Napoje alkoholowe i 1001 drobiazgów".
Najpierw darliśmy przez jakieś pole:
Potem Kiełbasa rozszyfrowywał tablicę z napisem STOP, a my oglądaliśmy pejzaże:
Dalej już tylko do góry. Na szczęście solenizant postarał się o to, żeby dzień wcześniej ktoś przetarł ścieżkę.
Jeden z kilku fałszywych wierzchołków. To Nos.
Do pokonania ostatnie podejście. I impreza.
Zamiast imprezy, zrobiło się jednak smutno. Ktoś kopnął w kalendarz.
Faktycznie, jak się spojrzało tak do okoła, to smutek, żałość i sromota.
Kiełbasa nawiązał od razu kontakt z Wujkiem od Sztućców. "Z dyńki?!?"
... a Manfred pokazywał którędy Go zrobimy.
Tak na marginesie. Z tym Topami to niezła wiocha. Co kogo niewidze to w Topach. Masówka straszna.
Jak to po każdej imprezie, następuje zejście (lub zjazd). Dobra impreza=dobry zjazd. Ten miał wg GPSu 600 metrów w pionie (a w poziomie to nie wiem).
Byliśmy trochę niedopici, więc zrobiliśmy piknik dopełniający.
A że dobry humor dopisywał zaśpiewaliśmy jeszcze solenizantowi. Mandred nawet zatańczył.
"wyginam śmiało ciało, wyginam śmiało ciało, Sławek!!! ... mało !!!"
"Ale mnie wyrostek napierd#@$"
"A teraz nos, ku#$#, to chyba zawał"
Kiełbasa vel Matejko, biegle (i często) korzystał z pędzla.
Dalej już była masakra. Kosówki (bo zjazd był maksymalnie wykorzystany), chłopaki oczywiście szli dalej na gołe klaty, więc przy każdym upadku czy zapadnięciu, serdecznie pozdrawiali to fantastyczne piętro roślinności. Potem czerwony szlak. Tym razem to Oni się śmiali ze mnie. Zaliczyłem kilka sosen, lot ze ścieżki 4 metry tyłem głową w dół itd, itp.
Zakończenie:
W okolicach 16.00. Było zajebiaszczo, za rok też przyjedziemy!!!
trzeba wracać na Słowację 
