Jako że nam też należą się ferię, na pierwszy rzut pada Kasprowy w zimowej i mrocznej szacie. Czujemy się wyśmienicie mimo że na 15 metrów niewiele widać a i poranek w pociągu pełnym "kibiców" dającym popisy wokalno artystyczne, nie osłabiły naszych rezerw energetycznych.
W półmroku dochodzimy do dolnej stacji wyciągu, dalej już dużo lepiej...
Drugiego dnia budzi nas powalająca pogoda, postanawiamy pójść na najbliższy HG dwutysięcznik, pięknie prezentujący się z naszego okienka pokojowego. Początkowe wejście w grań to walka z zapadającym się śniegiem, wyżej niby nieco lepiej ale trasa daję w tyłek.
Wchodzimy większą grupą, idzie nas w sześć osób, jedna osoba na ski-turach, grań nieubłaganie się wznosi w górę, dalej już od drugiej turniczki idziemy już po skałach, wierzchołek coraz bliższy, w końcu zmęczeni ale szczęśliwi stajemy na piku 2087m. Panorama powala jak zawsze z nóg, pogoda miażdży...zmierzcha...schodzimy w dół, znów zapadając się co chwila w kopnym śniegu...
Wyczerpani, cieszymy się z tej zdobyczy, wszak mieliśmy odpocząć a padł całkiem piękny szczyt.
Kolejne dni to już spokojne spacery, spory opad śniegu uniemożliwił nam wejście na pomniejsze pagórki.
Madzia&Ligeiro
