Prawie jak Nowy Jork 4 rano
Najpierw szukaliśmy miejsca do zaparkowania. Całe szczęście, przy niebieskim szlaku nie było gdzie, więc podjechaliśmy do zielonego, przy leśniczówce. Dalej tyranie do góry. Najpierw w połamanym lesie, w zwykłym lesie, poźniej w przysypanych kosówkach, aż nareszcie w terenie bardziej skalistym.
Do miejsca święcenia, już całkiem niedaleko.
W końcu wturlaliśmy się na szczyt, a tam ZNOWU brakuje krzyża. Ze święcenia nici, więc w rytmie I'm to sexy for my shirt odpoczynek (należał się jak psu kiełbasa)
Rzuciliśmy okiem na Tatry Wysokie...
I na Tatry Zachodnie...
Po czym tzw. zejście. Kiełbasa uparł się, że wróci niebieskim szlakiem, który później okazał się zupełnie nieprzetarty, a południowe słońce sprawiło, że po dotarciu do samochodu przez 20 min wykręcał wodę z butów, skarpetek, spodni... W moim przypadku ze względu na inny środek lokomocji, na początku było pięknie. Zjazd Wielkim Żlebem palce lizać. Dalej było trochę gorzej, ale takie niespodzianki jak złamane drzewo wyskakujące na wysokości metra na wąskiej przecince przy dość dużej (mojej) prędkości, czy znikający śnieg i pojawiający się strumień nie zraziły mnie.
Było naprawdę fantastycznie.
dało sie przyspieszyć zejście dupskiem?
nie było szans dogonić skurfiela i jestm w plecy troche kasy bo trzeba kupić nowy 
