09.09.09
Wyjechałem pociągiem 6:15 z Łodzi do KrK, po jakiś 4 godzinach byłem w Kraku, poszedłem sobie na Wawel, Rynek Główny i o 14:40 miałem pociąg do Zakopca. dojechałem wieczorem, więc pytanie do już tam obecnych: siostry, szwagra i mamy "Czy ktoś idzie ze mną jutro?" ... nie ma chętnych, więc kolacja, prysznic i decyzja: MAŁA WYSOKA.
10.09.09
4:50 pobudka. „Szwagru wstawaj! Trza mnie zawieść na Łysą Polanę”. Śniadanko, prowiant na drogę i wio! o 6:45 na Łysej Polanie, Leszek odprawił ostatnie namaszczenie i ruszyłem Doliną Białej Wody ... trafniej byłoby Doliną Długiej Wody ... (powrót tą samą drogą stąd ta nazwa... nie polecam takiej zabawy jednego dnia ... 30km w obie strony, 1450m podejścia...warto rozważyć wyjście lub zejście do Starego Smokowca).
Idę, słońce leniwie wychyla się ponad szczytami, mam pełno w gaciach, bo idę tak 2h, a nikogo nie widziałem, wizja spotkania niedźwiedzia niekoniecznie w charakterze maskotki staje się aż nadto realna...po 2,5h wyprzedza mnie Słowak, rzuca „Ahoj” i znika ... dosłownie ... poczułem się jak rozklekotany maluch wyprzedzany przez lamborghini. Idę, idę, idę ... „coś ta Dolina się nie chce skończyć” – myślę. Właściwie to dopuszczam nawet możliwość, że stałem się ofiarą zagięcia czasoprzestrzeni i już tak do końca życia będę szedł, który to koniec wydawał się nie tak odległy patrząc na drogę jaką jeszcze miałem pokonać. ...dla odmiany ... idę, a tu patrzę jakieś ptaszysko pół metra od szlaku w chaszczach siedzi. Podchodzę nieco bliżej, oceniam, że to bażant, chociaż troszkę za duży mi się wydaje. (Leszek mnie uświadomił po zdjęciach, że miałem szczęście spotkać głuszca). Dochodzę do Litworowego Stawu i tam się rozpływam ....pogoda marzenie, a widoki ... no nie da się opisać.
Siedzisz, nad bajorkiem i dosłownie jesteś w pułapce pod tytułem „Tatry Wysokie”. Zero oznak cywilizacji, żadnych schronisk, bacówek itp. w polu widzenia, tylko GÓRY, nawet horyzontu nie uświadczysz. Milion niezdarnych zdjęć, by choć w jakimś stopniu móc wrócić będąc w domu do "pułapki" i ruszam dalej, tu już się zaczyna porządne podejście, aż do Polskiego Grzebienia, wcześniej jednak, wychodząc na przełęcz poprzedzającą podejście na Grzebień wyłania się ...MAŁA WYSOKA ... „no tak-myślę sobie- znowu trafili z nazwą, eh Ci Słowacy... ładnie mi mała”.
W okolicach Zmarzłego Stawu na skałach dostrzegam kozicę.
Ładuję się na Grzebień, gdzie dopada mnie chwila słabości ... myślę sobie- nie no nie wejdę już tam... nie dam rady, godzina 12:10, mapa mówi że na Małą Wysoką w obie strony z Grzebienia wyjdzie 1:35, a jeszcze 5 godzin zejścia do Łysej Polany i parę odpoczynków po drodze ...telefon do szwagra gdzie jestem i że schodzę z Grzebienia, MW zostawiam na później. ...po 10 minutach wykorzystanych na żarło i piło, wracają siły i rozum... walę na szczyt! Na szczycie ... no cóż ... znów czuję się oszukany przez mapę, nijak 1h nie równa się 25 minutom ...
Pierwszy raz w Tatrach jestem jakieś 15 minut sam na szczycie. Przepełnia mnie nieopisana radość i satysfakcja, widok z Małej Wysokiej jest dla mnie szczególny, bo roztacza się na szczyty, które są moim celem na przyszły letni sezon.
Po 15 minutach w tył zwrot, resztki rozsądku podpowiadały mi że trzeba jeszcze wrócić zanim się ściemni i ta dolina ... jeszcze wtedy nie wiedziałem, że będę ją przeklinał w duecie z gościem, który też schodził z MW. 25 minut podejścia, 15 minut odpoczynku i 15 minut zejścia daje 55 minut po których jestem z powrotem na Grzebieniu. Jako że z mapą już nie rozmawiam, co więcej obwiniam ją usiłowaniem zaniechania akcji szczytowej, robię przerwę na Grzebieniu delektując się chwilą. Ruszam dupsko i kieruje się w stronę Litworowego Stawu gdzie planuję ostatni odpoczynek i ładowanie akumulatorów widokami przed „niekończącą się” doliną. O 18 jestem na Łysej Polanie. Podjeżdża szwagru, jedziemy na kwaterę, tam prysznic, kolacja i ogromna satysfakcja z wyprawy na jak dotąd mój najwyższy szczyt i według mnie najurokliwszy dotychczas tatrzański szlak.
Świetnie, że udało Ci się wejść na Małą Wysoką, mnie w tym roku się już nie udało. Szłam od Starego Smokowca przez Rohatkę, na Grzebień podeszłam, na Małą Wysoką już nie. Potem troszkę żałowałam, że nie szłam od Smokowca do Śląskiego Domu i na Grzebień stamtąd i Małą Wysoką. No, ale za rok muszę tam wrócić. Schodziłam właśnie w stronę Łysej Polany. Z początku szły ze mną dwie osoby, potem mnie wyprzedziły, potem już sama, przy Stawie było paru Słowaków. Ale ten szlak jest przepiękny, po prostu jakby się wkroczyło w inny świat.
w Krk niema czegoś takiego jak starówka...
Znajduję nie mało informacji, ale na temat czasu nic a nic 