Forum portalu turystyka-gorska.pl

No, w kwietniu było jeszcze wszystko zasypane śniegiem, ale wiem z opowieści, że jeszcze rok temu coś tam go było. Latem szlak prowadzi przez skalne wypiętrzenia, bo w dołach jest lód, szreń, syf i stoi woda.

Tu jakieś zdjęcia z internetu, ale nie wiem z kiedy:
http://www.gaestehaus-gschwandtner.at/i ... enealm.jpg
https://s3.amazonaws.com/gs-geo-images/ ... efabcc.jpg

Jeden Niemiec, z którym pracowałem, mówił, że wchodził na Hochkoeniga od strony Werfen. I na tym właśnie lodowczyku nagle pod nim pękło... Gdyby nie rozstawił rąk na boki, którymi udało mu się zaprzeć o powierzchnię, poleciałby jakieś 10 metrów w dół. Tak że lodowców, nawet małych, lepiej nie lekceważyć.

Przed chwilą skleciłam taką trasę: Watzmannhaus-Wimbachgrieshütte-Kärlingerhaus-Riemannhaus. Potem już niestety zejście na dół i przejazd do podnóża góry, którą opisałeś powyżej. Wchodzę na nią od południa, nocuję na górze, schodzę na wschód. Mam nadzieję, że przechodzę po drodze przez skalną pustynię, którą kiedyś pokazywałeś na zdjęciach.

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Jejj... To musiałaś nieźle zmoknąć tego weekendu...

Kamienna pustynia, czyli Steinernes Meer to tam, gdzie Riemannhaus, czyli szłaś przez jej część od Kaerlingerhaus. Przypuszczam, patrząc przez okno, że szłaś w chmurach i deszczu, więc niewiele widziałaś. Przeszłaś kaaawał drogi, gratulacje! W wymienionych schroniskach nocowałaś? Gdybyś miała pogodę i podeszła z Riemannhaus choćby ciut wyżej na Sommersteina albo Breithorna, to zobaczyłabyś z góry ową pustynię. A najfajniejsza trasa to Schoenfeldspitze, tylko nie wiem, jak tam teraz ze sniegiem. Mogłaś przejść na Hochkoeniga przez całe Kamienne Morze od Riemanhaus, tylko przypuszczam, że jeszcze na to jest zbyt wiele śniegu, ewentualnie jest po drodze jeden "biwak", gdzie można przenocować na dziko - na tej trasie, przypuszczam, nie spotkałabyś nikogo. W ogóle przeszłaś całkiem dziki rejon o tej porze roku, bo pewnie śniegu jest jeszcze całkiem sporo. Miałaś drogę z Kaerlingerhaus do Riemannhaus przetorowaną?

Od tego wieczoru już jest ładniejsza pogoda

Na Hochkoeniga od południa idziesz Birgkarsteigiem czy Koenigsjodlerem? Tak czy siak życzę powodzenia, wierzę, że leżący śnieg nie będzie zbyt wielką przeszkodą...

Czekam potem na relację, pewnie będzie w niej dużo deszczu

Trochę nabroiłam tym nieprecyzyjnym postem. NIE byłam, tylko sobie wymyśliłam dzisiaj tę trasę . Podoba mi się to pasmo, więc kombinuję, jak do niego podejść. Nie jest wygodne na wędrowanie między schroniskami, ale z grubsza to co wymyśliłam może da się zrobić (?). Oczywiście pochylę się jeszcze na tym pomysłem, na razie to taki szkic.

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Aaaa... Ja pamiętam Twoje wcześniejsze dzikie wyprawy, których niewielu by się podjęło, dlatego serio pomyślałem, że Ty właśnie tę trasę zrobiłaś... Ale jak chcesz, mogę pomóc Ci plany sklecić

Riemanhaus to ta biała kropka. Natomiast masyw Hochkoeniga jest gdzieś daleko z tyłu. Można tam dojść przez całe Kamienne Morze do Matrashaus i tam spać na szczycie...

Natomiast Twoja wersja trasy jest baaardzo wymagająca, szczególnie początek... Watzmannhaus to tylko w przypadku, jeśli chcesz zrobić grań Watzmanna - co bardzo polecam, choć w sezonie bywają tam tłumy, a jak tłumy to problemy na granii z przepinaniem itd. Poza nim reszta Alp Berchtesgadeńskich powyżej 2000 m jest w miarę dzika. Choć ja akurat wszedłem na Watzmanna w czerwcu, przy padającym lekko śniegu, to było wtedy nas tylko kilkoro na szczycie

Do Kaerlingerhaus nigdy nie szedłem, bo tam ciężko dojść, jeśli robi się tak jak ja tylko 1/2-dniowe wycieczki, chyba że się przepłynie Koenigssee statkiem. Ale chcę tam wreszcie kiedyś się wybrać, bo to samo centrum tych gór, a ja lubię być odcięty od cywilizacji Natomiast jeśli chcesz spać w Wiembachgrieshuette, to jak najbardziej następny nocleg może być w Kaerlinger.

Doczytałem na stronie Matrashausu, że dojście do niego, czyli na szczyt Hochkoeniga, to zarówno z Riemannhaus jak i z Kaerlingerhaus jakieś 10-12h drogi, bo to jest właśnie do przejścia wspomniane Kamienne Morze i grań Brandhorna - kawał drogi Po drodze jest tylko jeden mały schron w razie czego. Jak ja bym wybierał się na dłuższą wyprawę w te góry, to właśnie szedłbym tamtędy, tylko koniecznie wcześnie wyjść... Myślę, że zrobienie trasy Kaerlinger-Riemann-Matras spowoduje, że będzie miało się już dość łażenia po tej "pustynii", ale chcyba warto Większość Steinernes Meer można też przechodzić górą, po grani (jak powyższe zdjęcie z Saalfeldner Hoehenweg albo droga na Schoenfeldspitze), co ciekawsze, choć trwa dłużej.

Dzięki! Oczywiście lubię sama wszystko zaplanować ale może przyślę ci plan do akceptacji, bo szczególnie przy krótkim wyjeździe szkoda by było się pomylić. Grań koniecznie. Tłumy - domyślam się, że w tym miejscu są nieuniknione. Kaerlinger-Riemann-Matras - niestety nie dla mnie, za wolno chodzę, dlatego od razu planuję zejście na dół, przejazd pod Hochkoeniga i wejście atrakcyjnie wyglądającym podejściem od południa.
Te góry to plan na ewentualny drugi, krótki wyjazd wakacyjny, bo główny wyjazd musi być dłuższy.

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Na Hochkoeniga z każdej strony będzie długa droga
A od południa to ferratą Koenigsjodler? http://image.redbull.com/rbx00761/0010/ ... ndfoto.jpg
czy Birgkarsteigiem? Tam też trzeba uważać, bo były wypadki śmiertelne: http://www.krone.at/Oesterreich/Zwei_Be ... ory-213006

Jest jeszcze wejście od zachodu, też z linami, tzw. Moshamersteigiem. Przez takie fajne oczy się tam idzie



Coś myślę, że na tego Hochkoeniga jeszcze raz będę wchodził

A z tymi tłumami w Berchtesgadeńskich to niekoniecznie, szczególnie powyżej schronisk. Np. kiedyś we wrześniu nie załapałem się na nocleg w Riemannhaus, bo schrosniko pełne, a potem szedłem na Schoenfeldspitze (czyli najciekawszą stamtąd górę) i spotkałem może z 3 osoby. Niemcy/Austriacy lubią chodzić tylko do schronisk, nie dalej... Ja to nazywam alkotrekkingiem
Poza tym tu jest za dużo tych gór, by były tłumy, a np. mieszkańcy Monachium mają inne pasma bliżej.

Na Königsjodler, czyli na 4,5-D, mnie na pewno nie będzie!

A tak w ogóle i przy okazji, to nie zgadzam się na szpecenie pięknych grani cyrkowymi mostkami i tyrolkami.
Rozumiem jakieś chwyty to tu to tam, kawałek łańcucha na zboczu czy klamry w kominie, sama korzystam z nich chętnie, a nawet szukam takich tras - ale górskie trasy wytyczone pod ferraty, żeby potem mozolnie przepinać się co 2 metry to dla mnie totalna pomyłka.

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Ale ta ferrata co najmniej przyciąga ludzi i robi ruch w obu schroniskach.
Bez niej Konigsjodler miałaby góra 10 przejść w sezonie.

Poza tym...
Może kwestia gustu, ale mi się ta ferrata (przeszedłem pół) podobała .

_________________
Widzisz lewaka, nie stój z boku, reaguj!! Pamiętaj, lewactwo karmi się obojętnością i bezczynnością.

Kyjo graty za Hochkönig! Wyrypa niezła. Powiedz mi na ten szczyt Torsäule idzie jakaś ferrata bo wygląda ciekawie?
Ja na Hochkönig to bym się ale Konigsjodlerem
Serio si przeprowadziłeś? To kiedy mogę wpaść w odwiedziny?

_________________
Galeria zdjęć

Graty Kyjo! Nie czytam wszystkich relacji, ale gdy wpadł mi oko Hochkönig musiałem zajrzeć
To wejście jest mi o tyle bliskie, ponieważ jest to zarazem jedno z moich najpiękniejszych doświadczeń górskich.
Wchodziliśmy z Nucteą oczywiście Königsjodler'em i te właśnie drogę polecam. Z kolei zejście przez Birgkar zapamiętałem jako jedno z gorszych w życiu.

Relacja nie była wrzucana na forum, dla zainteresowanych szczegółami wrzucę kilka zdjęć na zachętę i linka (może Kyjo się nie obrazi )
Może komuś się przyda: Austriackie dumanie pod chmurami








relacja & zdjęcia: Nuctea

I choć zgadzam się z powyższym stwierdzeniemTo zarazem podzielam stanowisko grubegoiłysego
O ile będąc na kilku innych ferratach w Austrii, żelastwo faktycznie paskudzi, a Austriacy z tym całym żelastwem faktycznie przesadzają, to Königsjodler jest po prostu inny

_________________
"I chłonę. Szukam. Pragnę. Tęsknię. I wiem że będę szukał. Wystarczy raz zasmakować nieznanego."
"Gdzieś pomiędzy początkiem drogi, a szczytem znajduje się odpowiedź na pytanie, dlaczego się wspinamy."
pionowemyśli.pl | fanpage | instagram | flickr

Tak myślę, że właściwie to żadna z dróg na Hochkoeniga nie jest "łatwa i przyjemna". Bo albo trudności i żelastwo, albo kruszyzna, albo dłuuuuga droga... Choć każda z dróg ma zupełnie inny charakter i to właśnie fajne jest w tej górze. Moja droga to jedyna, którą szło zrobić zimą. Choć relacja Mrocznego naprawdę zachęciła mnie do zrobienia Koenigsjodlera I to mi nie chodzi o te liny i mostki, ale te formacje skalne... są niesamowite No i droga od zachodu z noclegiem w schronie Wimbachlkirch - to też kusi, zaznanie dziczy z fajną wspinaczką

Z Riemannhaus mogłabyś ewentualnie też iść do Ingolstaedterhaus - przez Breithorn, Mitterhorn i Ahlhorn. Takie przyjemne wspinanie o średnich trudnościach. Widoki cały czas z grani, a w sumie niewielu ludzi tam chodzi. Potem następnego dnia ze schroniska jest podejście na bardzo fajny szczyt Grosser Hundstod (2593 m) - centralnie położony między wybitnymi niemieckimi szczytami - Watzmannem i Hochkalterem, a łagodniejszą, choć wyższą częścią austriacką - Kamiennym Morzem i Hochkoenigiem.

Dzięki
Na Torsaeule nie wiedzie żaden znakowany szlak, ale z tego co wiem, owa kolumna przyciąga wielu wspinaczy.

Ano, od czerwca mieszkam w niejakim Piding, 25 km od Berchtesgaden . Czasem trzeba zaryzkować i rzucić wszystko... Ktoś może skojarzy ferratę "Pidinger Klettersteig" na Hochstaufena (trudności D, jedna z trudniejszych w Niemczech). Nom, to teraz widzę ją z balkonu Jak coś, to wpadaj, zapraszam

Mroczny, super relacja Nie dziwię się, że tak utkwiła Ci w pamięci, niesamowity klimat Gdyby była lampa i czyste niebo, nie byłoby takich wrażeń...

Bardzo lubię czytać i oglądać zdjęcia z Twoich relacji Kyjo. Jeszcze w Alpach nigdy nie byłem, ale mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości uda mi się wybrać. Teraz wiem, że warto się zglosić do Ciebie po jakieś sugestie

zazdroszczę jeżeli chodzi o zaproszenie to dwa razy nie trzeba mi mówić mam nadzieję, że kiedyś odwiedzę te rejony

_________________
Galeria zdjęć

Zephyr, a zatem mówić nie będę

(en), dzięki Oby się plany powiodły

Koenigsjodler to oczywiście jeszcze całkiem niewinne miejsce, jeśli chodzi o paskudzenie gór, macie rację, w całości wygląda super. Tematu ferrat nie rozwijam, w zamian jako komentarz zamieszczam zdjęcie Jusytki z sąsiedniego wątku. https://lh3.googleusercontent.com/-Wz7z ... 40998.jpeg

Kyjo, dziękuję za nowe podpowiedzi!

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Generalnie fajny pomysł i pewnie - jeżdżąc w alpy austryjackie będę miał na uwadze te szczyty.
A możesz jeszcze wyjaśnić, czemu pominąłeś pasmo Samnaungruppe i jego najwyższy szczyt Muttler?
Na mapach jest ono wyszczególnione jako osobne pasmo.

A z drugiej strony czemu rozbiłeś Loferer und Leoganger Steinberge. Pasmo to wystęuje jako całość, a przynajmniej tak mówi wiki:
https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C3%B3%C ... y_Wapienne

_________________
Pewnego przyjaciela poznasz w niepewnej sytuacji...

A gdzie są alpy austryjackie?

Pewnie tam, gdzie i taterki

_________________
Zaoszczędzone można przepić.
Korona Europy

W Austrii.
To, że jakaś nazwa nie jest nazwą geograficzną nie znaczy, że nie jest poprawną nazwą języka polskiego posiadającą konkretny desygnat.
Tak samo jak "Tatry polskie" albo "Tatry słowackie".

_________________
Widzisz lewaka, nie stój z boku, reaguj!! Pamiętaj, lewactwo karmi się obojętnością i bezczynnością.

N

Fakt - mój błąd, powinienem napisać "Alpy austryjackie". Może stąd konsternacja u kolegi Berza.

_________________
Pewnego przyjaciela poznasz w niepewnej sytuacji...

Może kol. Berza chodziło o to, że austriackie, a nie austryjackie

_________________
Strząsnąć tę pisowską szarańczę.
Schetyna.

A widzisz, człowiek czegoś się nauczy

_________________
Pewnego przyjaciela poznasz w niepewnej sytuacji...

Nie jestem geografem, nieścisłości może być zapewne więcej. Listę zapożyczyłem z wikipedii, o stąd:
https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der ... 6sterreich (druga tabelka).

Owy Muttler i większość tego pasma leży w Szwajcarii, ale faktycznie te góry również chyba powinny być uwzględnione. W tym wypadku najwyższym szczytem (austriackim) byłby Piz Rots. https://de.wikipedia.org/wiki/Samnaungruppe

Listę celów zrobiłem tak dla siebie, by mieć ciekawy cel, nie żeby sportowo coś robić... Ale jak będę bliżej uzbierania całości, to przyjrzę się bliżej geografii.

Loferer i Leoganger faktycznie często są uwzględniane jako całość. Choć jednak chodząc po tych górach czuje się ich odrębność, są to 2 odrębne masywy. Bardzo lubię te góry, to potężne, ciekawie uformowane ściany wapienne, mam już w nich 5 zdobytych dwutysięczników i pewnie jeszcze tam nieraz zajrzę.

W ostatnich miesiącach doszły mi jeszcze 2 szczyty, jak znajdę trochę czasu, to opiszę.
Sorki, że późno odpisałem.

[b]Grosser Priel 2515 m n. p. m.
Totes Gebirge, czerwiec 2016

Totes Gebirge czyli góry śmierci... Gdy się przyjedzie pod te góry, nie do końca wiadomo, skąd taka nazwa. Sporo tu turkusowych jezior i innych malowniczych miejsc, fajnych na randkę dla lubiących przyrodę. Dopiero wejście na ich wyższe wysokości odsłania widok sporego górskiego krajobrazu, kóry na ppowyzej 2000 metrów niewiele ma w sobie zycia. Sporo tu kamiennych pustyń, oddzielonych od cywilizacji kilometrowymi scianami. Kwintesencja Północno-Wschodnich Alp Wapiennych, będących jednocześnie najbliźej połoźonym Polski alpejskim pasmem dwutysieczników.

Nam się przytrafił upalny dzień, w którym cały czas straszyły burze. Wchodziliśmy od północy, czyli nie ferratą. Ale to baaardzo długa trasa, potężne przewyższenie jak na jeden dzień wycieczki. Już przy podejściu do schroniska towarzyszył nam grad. Grad, który kropił przez długi czas... Tak, dziwne uczucie, kiedy grad kropi z nieba. Boli, gdy uderza w odsłonięte części ciała. Niby ma walnąć burza, a tu tylko grad kropi... i tak kropiac napierdziela cały czas.



Podchodząc na szczyt, pogoda wydaje się jednak coraz bardziej groźna...





Widzieliśmy i słyszeliśmy, że od północy, poniżej nas, przyszła niemała burza. Błyska się i grzmi, ale to wszystko poniżej nas, poniżej dwutysięczników. My bylismy ponad tym. Ciekawe doznanie.


Jeszcze przypadło nam trochę długich dupozjazdów, bo to czerwiec był w końcu, aż w końcu przy zejściu dopadła nas ulewa i w strugach deszczu, ale już bez piorunów, mieliśmy kilkukogdzinne zejście do samochodu.

Grosser Muntanitz 3232 m n. p. m.
Wysokie Taury, Grupa Granatspitz, lipiec 2016

Machnęliśmy w jeden dzień. Jedno z największych przewyższeń w moim życiu. W schronisku gospodyni nam powiedziała, byśmy nie szli aż do głównego wierzchołku, bo może być burza. I burza szła na nas... Pomału, pomału, ale szła... Szczyt jednak był tak blisko, tak kusił... Droga powrotna to jednak była wielka ucieczka. Chmury szły na nas, czuliśmy je, w końcu nas wessały, potężny wiatr i niewiele było widać... Udało nam się jednak zobaczyć ślady i uciec z grani, trochę gps pomógł. Odrobinę się przejaśniło, udało się zejść do schroniska, a burza na dobre rozszalała się wraz z gradem, gdy już byliśmy w środku.















Drugiego dnia, rankiem, wsyzstko było takie spokojne...

Byłem teraz: 22-28 VIII. Jak byłes na miejscu to wiesz co się działo.
Takiej lampy w Alpach to jeszcze nie miałem.
Teraz to często tak?

_________________
Widzisz lewaka, nie stój z boku, reaguj!! Pamiętaj, lewactwo karmi się obojętnością i bezczynnością.

Ja cieszyłem się w tym czasie ładną pogodą akurat na urlopie w Polsce, ale to chyba w całej Europie był wyż Dziś byłem natomiast w Radstaeter Tauern i pogoda w dalszym ciągu rozpieszczała.

To co tam udało Ci/Wam się zdziałać na urlopie?