Komunizm wiecznie żywy! A w komuniźmie, jak dobrze widadomo, gdy coś nie grało lub władzy się wydawało, że lud jest niezadowolony, to powoływano komisję.

A ta komisja to bardzo dobry pomysł i bardzo dobry skład.

Nie wypowiadam się na temat skłsdu, bo to sprawa wtórna. pierwotną jest to co komisja ma ustalić? Jeśli jak uprawiać himalaizm, szczególnie zimowy, bez wypadków śmiertelnych, to chyba szkoda czasu.

A może chodzi o coś w rodzaju votum zaufania dla organizatorów?

Wypadków śmiertelnych w historii polskiego himalaizmu było sporo i to zaczynając od pierwszej wyprawy. Ich liczba jest dwucyfrowa. Nie przypominam sobie jednak, może poza wypadkiem Stanisława Latałły, aby kiedykolwiek wokół nich był tak wielki szum medialny jak w tym ostatnim przypadku, czyli na Broad Peak.

Szum wykreowany przez same media.

...Kto tego nie dostrzega powinien udać się okulisty...

... W jednym z poprzednich postów znalazło się stwierdzenie, że skoro PHZ jest sponsorowany przez Orlen, czyli spółkę skarbu państwa, to rzecz dotyczy tzw. "pieniędzy podatnika".

Że "istnieje problem" jest oczywistym.

Jeżeli partnerstwo liny zniknie na ośmiu tysiącach, to prędzej czy później zniknie także na dwóch tysiącach.

I tak dobrze, że nie zaserwowano nam filmu z ostanich 100 metrów do bazy w wykonaniu Bieleckiego - ale nic straconego, sponsorzy wstawią to do umowy na finansowanie którejś kolejnej wyprawy, wszak to nieprawdopodobnie medialne (a zaraz potem spot reklamowy). Cyniczne?

Ha ha... był taki jeden (właściwie to dalej jest) sławny himalaista co to schodząc z 'wysokiej góry' po stracie znajomych i partnera kazał sobie jeszcze wysłać umyślnego który by sfilmował jego udręczone karakorumskim sztormem ciało schodzące do bazy. Rzecz się dokonała i można to obejrzeć - za stosowną opłatą rzecz jasna nabywając dvd.

Pisze per Pan

"Mam generalnie pogodny charakter. Zauważyłem, że szybko nabieram dystansu do wydarzeń, a łatwiej zapamiętuję wyprawy dzięki anegdotom, wesołym sytuacjom i różnym incydentom. I tak zapamiętałem te swoje kilkadziesiąt lat życia.

Oczywiście o sprawach poważnych też pamiętam, ale nie wszystko jest na sprzedaż. Nie o wszystkim można ludziom opowiadać. Były wydarzenia tak dramatyczne, tak trwale zapisujące się w psychice, że po prostu do nich nie wracam. Stworzyłem sobie narrację, która te traumy omija.

Góry nie są jednak tylko patetyczno-dramatyczne. Góry chcą, żeby ludzie się w nich i z nich śmiali. I dlatego moje partnerstwo z Piotrkiem Morawskim i Peterem Hamorem było fantastyczne, bo obaj mieli niezwykłe, ironiczne poczucie humoru."

Każdy wspinacz / alpinista / himalaista decydując się na jakąkolwiek wspólną wyprawę, nawet jeśli uczestnicy wcześniej słabo się znali, podejmuje się zespołowej pracy dla osiągnięcia celu i po części bierze odpowiedzialność za pozostałych uczestników. Wytyczony cel i działanie w grupie, ciężkie warunki i czas stwarzają okazje do zbudowania więzi między uczestnikami.

Na Broad Peaku wspinacze przez dwa miesiące przebywali razem oblegając górę i mając okazję do aklimatyzacji i poznania się, włożyli wiele pracy w przygotowanie drogi. W drodze do szczytu tworzyli zespół, asekurowali się wytrwale, zmierzali razem wciąż wyżej. Jednak chwilę przed szczytem i potem wracając ze szczytu, najsilniejszy uczestnik (Adam Bielecki) pędzi pozostawiając wszystko i wszystkich za sobą. Uważam, że świadczy to o jego skrajnym egoizmie, braku oznak jakiejkolwiek empatii i dyskwalifikuje go jako partnera wspinaczkowego. Uważam, że wszystkie normy od tysięcy lat wypracowane przez ludzkość nadal obowiązują.

Facet pół godziny zakłada buty, wiadomo dlaczego. Ale musi obsługiwać tą k*****ką kamerę. Wiadomo, sponsor płaci, sponsor wymaga. Do d*** z tym himalaizmem

Sponsor co najwyżej wymaga fotki ze szczytu - filmowanie "w drodze" to tylko inwencja wspinacza.

Sponsor co najwyżej wymaga fotki ze szczytu - filmowanie "w drodze" to tylko inwencja wspinacza.

Tajemnica wyprawy na Broad Peak
źródło - http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title, ... &_ticrsn=3

W czasie wyprawy na Broad Peak nie działały radiotelefony, a lokalizator GPS przepadł. Wielu podejrzewa, że przepadła też ludzka solidarność - czytamy w "Newsweeku". I wciąż nie wiadomo, jak zginęło dwóch himalaistów.

Zapis rozmów członków wyprawy na Broad Peak ujawniły "Fakty" TVN. 5 marca br., po raz pierwszy zimą, ośmiotysięcznik zdobyli Adam Bielecki, Artur Małek, Maciej Berbeka i Tomasz Kowalski. Podczas schodzenia Berbeka i Kowalski zaginęli. 8...

5 marca na szczycie Broad Peak, jako pierwsi ludzie zimą, stanęli Maciej Berbeka, Adam Bielecki, Tomasz Kowalski i Artur Małek. Podczas zejścia ze szczytu zaginęli Maciej Berbeka i Tomasz Kowalski, którzy 8 marca zostali uznani za zmarłych. W piątek została powołana specjalna komisja Polskiego Związku Alpinizmu, która przeanalizuje przebieg wyprawy. Szczególnie atak szczytowy, który zakończył się śmiercią dwóch członków wyprawy.

Polski Związek Alpinizmu powołał specjalną komisję do zbadania przyczyn tragedii na Broad Peak. Wyniki jej prac mają być znane 8 czerwca. Do ubiegłego tygodnia jednak jej członkowie nie wiedzieli, jaki był przebieg zdarzeń. - Berbeka to największa zagadka - mówi jeden z członków komisji.

Jak czytamy w "Newsweeku", na całą czwórkę był tylko jeden GPS. Każdy z członków wyprawy miał natomiast radiotelefon, ale mimo to zdarzało się, że przez wiele godzin nie było kontaktu.

Dzień po powrocie z wyprawy do domu Berbeków przyjechali kierownik wyprawy, Adam Bielecki i Artur Małek. - Opowiadali o wyprawie. O śmierci nic, przecież nie było ich przy tym - mówi Krzysztof Berbeka, syn Macieja. Pojechali też do domu Tomka Kowalskiego. Tam też byli pytani o wyprawę i o to, czemu nie poczekali na towarzyszy. - Powiedzieli wprost, że nie oglądali się za siebie - powiedział Przemek, brat Tomka Kowalskiego.

Dodał też, że z tego, co słyszał, Adamowi Bieleckiemu zdarzyło się to nie pierwszy raz. W 2011 roku podczas wyprawy na Makalu szło razem trzech Polaków, w tym Bielecki. Wszedł na górę jako pierwszy. Potem zszedł, czekając tylko na jednego towarzysza. Obaj bezpiecznie trafili do obozu, trzeci miał poważne problemy. Zabłądził i noc spędził na 8200 m. bez namiotu. Udało mu się dotrzeć do obozu. Gdy znów zaczęli schodzić niżej, wyruszył razem z Bieleckim. Ale Adam nie oglądał się za siebie. Jego partner znów zabłądził i dopiero, gdy spotkał innych członków grupy, udało mu się cało zejść na dół.