Forum portalu turystyka-gorska.pl

I tak z forum e-tatry powiało nieskażonym naszą dyskusją logicznym myśleniem..

Moja nieścisłość. Trasę rozpoczeliśmy na Słowacji, w okolicy schroniska Zvierovka ( czy jak mu tam ). Także żadnych strasznych przepisów nie złamaliśmy .

Ten to wygląda jak ptactwo drapieżne, pozujące do godła.



Były też umocnienia wojskowe

Łukasz kapitalne fotki . Chodziło mi właśnie o te miejsca. Aby doswiadczyc tych emocji trzeba na Ostrego wchodzić koniecznie od Wołowca (mimo, że to zabronione). Równie ciekawe sa Trzy Kopy i grań Banówki. Ostatnio byłem zgodnie z planem na Orlej od Żlebu Kulczyńskiego do Krzyżnego. Szlak bardzo ciekawy, sporo emocji, ale Ostry Rohac zdecydowanie bardziej zalazł mi za skórę . Moja towarzyszka też nie narzekała, mimo, ze nie miała wcześniej praktycznie do czynienia z ubezpieczonymi szlakami. Ktos napisał, że łańcuchy w niektórych miejscach sa w ogóle niepotrzebne. Zgoda, ale trudno mierzyć wszystkich swoją miarą. Dla jednych nie sa potrzebne dla innych są. Nawet jak sie z nich nie korzysta to dodaja one pewności turyście, że w razie czego ma sie czego złapać. Inna kwestia, że nie wiedziec czemu sporo łańcuchów na Orlej widziałem pourywanych. To jakaś paranoja - zwłaszcza, ze w niektórych miejscach trzeba temu żelastwu zawierzyć swoje życie. Płacimy po 4,40 PLN za wstęp do TPN i mamy za to pourywane łańcuchy. Nie podoba mi sie to.

Dresik czytałeś to ? To my to łoiliśmy w chmurach, z deszczem wiszącym nad głowami, niektórzy nie dotykając tych wstrętnych, źle rozmieszczonych łańcuchów, a niektórzy dotykając ich tylko czasami , no i łojąc pierwszy fragment kilkanaście czy więcej metrów bezszlakowo (bo nam się nie chciało cofać do źle oznaczonego szlaku). I to wszystko okazuje się przereklamowane?

_________________
Tatrzańskie szlaki

Ja tam właziłam po kolana w śniegu...prawie biegłam, no ale cóż była dobra motywacja...burza wisiała nad głowami...
Ale żeby było tam jakoś bardzo trudno ? raczej nie...

Pod warunkiem, że łańcuchy są na wierzchu. Najgorszy scenariusz to śliska skała (po deszczu) i dobra przejrzystość powietrza (bo widac wtedy gdzie mozna spaść). Zawsze jak się już coś przejdzie to mówi sie wtedy, że było całkiem łatwo, ale prawda jest taka, że Czerwona Ławka to nie przelewki, choć oczywiście jest do zdobycia nawet dla średnio zaawansowanego turysty.