Ja mieszkam 300 km od gór, a umiem odróżnić Rysy od Mięgusza, są tu tacy, co mieszkają i dwa razy dalej - to nie ma najmniejszego znaczenia w kwestii, o której piszesz.
Archimedes napisał(a):
jest wysoce prawdopodobne że jak by was zapytać o podział morfologiczny zdania programowanie w różnych językach czy o podstawy teorii względności i i inne sprawy o których wiele osób nie ma pojęcia to podejrzewam że wielu z tych " ceprów" pewnie miało by więcej do powiedzenia niż wy
Ja akurat w tych tematach nie mam nic do powiedzenia. To i nie mówię. Jeślibym stojąc na Kasprowym nie miała absolutnie nic merytorycznego do powiedzenia w kwestii tego, co przed sobą widzę, to też bym nie mówiła. Zabawa zaczyna się wtedy, gdy co niektórzy faktycznie nie mający nic merytorycznego do powiedzenia jednak otwierają usta i mówią.
Aczkolwiek zgadzam się, że niektóre tutejsze historyjki są mocno naciągnięte pod "zabawność" i raczej wskazują na "czepianie się" piszącego.
Dramatis personae: niemożliwie wrzeszczący i zapłakany chłopiec około czteroletni, panienka w tenisówkach, z torebką i długą parasolką pod pachą (mamusia) oraz pani po 50. również w tenisówkach wsuwanych w typie balerinkowatym (babcia?). Cała trójka ubrana bardzo lekko, mimo, że powietrze dość ostre. Nic nie sugerowało, że panie mają pod ręką cokolwiek cieplejszego czy coś do zjedzenia czy picia poza butelką wody 0,5. Z wrzasków młodszej babki wynikało, że wjechali kolejką na Kasprowy i przez Suche Czuby schodzili do Hali Kondratowej, przy czym panie nie miały pojęcia, gdzie w ogóle idą. Dziecko było zmęczone, przestraszone, nie chciało iść dalej. Reakcją panny było szarpanie małego, wlepianie mu klapsów, walnięcie parasolką i warczenie, że już więcej nigdzie nie pójdą - to wszystko przy aprobacie babuni. Miałam wielką ochotę wsadzić jej ten różowy parasol w dupę 
pytanie to gdzie idziemy? a tam - pokazuję w lewo
?
, bo poszedł w stronę Palenicy 