Mam cokolwiek mieszane wrażenia.
W wywiadzie jest więcej o Jagielle, który lubi brylować, niż o pogotowiu. Śmiesznie brzmią jego słowa dotyczące wspomnień z roku 1968.
Zdaje się, że w TOPR-ze nieco pokpiwają z egzaltacji i tej charakterystycznej atmosferki dramatyzmu zmieszanego z wyniosłością, jaką zwykł roztaczać wokół siebie Jagiełło.
Bardziej poważnie można go odbierać, kiedy się zerknie w biografię - był wysokim dostojnikiem PZPR, świadkiem oskarżenia w "procesie taterników". Gdy powiał wiatr historii, szybciutko rzucił partyjną legitymację i przekolorował się na solidarnościowego kombatanta
.
