W poniedziałkowy wieczór Boguś w Zagrodzie wybił nam z głowy Grzesia który mieliśmy w planach mówiąc: Na Grzesia? Przecież tam można się uwalić a żadnych widoków... Zapytałem więc: Co Ojcze polecasz? Boguś chwile pomyślał po czym rzucił: A idźmy na Giewont! Nie miałem pytań widząc że Biskup rzuca samymi konkretami... Kuźnice - 8:30 miał być start ale z ja z Darią pojawiliśmy się wcześniej i telefonicznie umówiliśmy się z Biskupem że my idziemy wcześniej powoli a On z Całą Resztą (Tomek, Robert i Nordland) nas dogoni... Wystartowaliśmy o 8:13 szlakiem przez Kalatówki...
Wchodząc do lasku poczuliśmy że przygoda ze śniegiem dopiero się zaczyna...
Pod schroniskiem na Hali Kondratowej byliśmy o 10:13 gdzie zrobiliśmy postanowiliśmy czekać na Kurię...
Wkrótce pojawili się Towarzysze...
Po krótkim odpoczynku o 10:30 ruszyliśmy w kierunku Kondrackiej Przełęczy...
Nagle Nordland orientuje się, że pomylił szlaki, zapomniał kijków i decyduje się na drugi wycof... Robert natomiast wyrywa i przejmuje prowadzenie...
Zaczyna się coraz stromiej ale brygada twardo brnie w śniegu...
Tor dupozjazdowców...
Te fotki nie oddadż tej stromizny jaka była w rzeczywistości... Ale też jest pięknie...
W oddali lekko zamglone Tatry Wysokie...
Na Przełęczy pojawiamy się o 12:30 gdzie robimy kilkuminutowy odpoczynek i ruszamy dalej...
Na Giewoncie lądujemy o 13:00 gdzie czeka na nas Robert... Przejrzystość powietrza mieliśmy całkiem niezłą toteż można było popstrykać troche fotek...
O 13:30 ruszamy w dół tą samą drogą...
Z Przełęczy Kondrackiej schodzi mała lawinka na stronę Doliny Małego Szerokiego...
Potem cała Ekipa Kurii zalicza kilkusetmetrowe piękne dupozjazdy i po kilku minutach jesteśmy na dole... Na fotce w roli głównej Daria...
O godzinie 14:36 dochodzimy do schroniska i tam zauażam brak portfela w plecaku... Musiał wypaść przy dupozjeździe bo miałem kilka momentów w stylu "na łeb, na szyje". Pomimo biegu z powrotem (za połowę przełęczy) i szukania go w śniegu nic nie znajduję a zyskuję tylko jeszcze jedną atrakcję zjadu kilkusetmertowego. Dochodzę do schroniska, zabieram Darię stamtąd i wracamy do Kuźnic. Nie patrzyłem na zegarek ale zajęło nam to nie dłużej niż godzinkę... Humor mam wyraźnie nie w sosie bo przed nami jeszcze sporo atrakcji - 501km bez żadnych dokumentów i tożsamości... Mimo wszystko udało się...
Dziękuję przed wszystkim Darii, która pomimo podwójnego osłabienia dała radę osiągnąć cel, Ojcu, bez którego nie czuł bym się bezpiecznie i który poprowadził nas piękną drogą (skrót oczywiście za który
), a także Tomkowi - Masterowi naszemu od topografii i nie tylko (na każde pytanie dotyczące topografii Tatr potrafi odpowiedzieć), Robertowi - człek młodego pokolenia, porywczy i zaskakujący - wróżę mu wiele górskich osiągnięć a także Nordlandowi, który pomimo braku przygotowania widział kiedy się wycofać...
P.S. Od tej przygody z Giewontem powierzam się Ojcu i polecam się Mu aby mnie prowadził przez zasypane góry... AVE!!!
Komentarze oczywiście mile widziane...
Pozdrawiam!
Bartek
Chociaz sobie kiedyś obiecałem, że na Giewont nigdy wiecej nie wejdę 
Po tym jego rajdzie nie bałem się już niczego... 
