Forum portalu turystyka-gorska.pl

Dzień dobry, cześć i czołem.
Zapraszam do obejrzenia filmu dokumentalnego o tradycji pozdrawiania się na szlakach górskich.
http://www.youtube.com/watch?v=BGeYuszbSoM

Ahoj
Stasiu

Tyle, że w tym filmiku - miłym i zgrabnie przygotowanym - nie ma zbyt wiele na temat tradycji pozdrawiania się na szlakach górskich. Jedna z osób trochę na ten temat mówi - ale generalnie wynika, że generalnie jest miło jak się pozdrawiamy...

Czemu zatem nie pozdrawiamy się na płaskim?

pozdrawiam
gb
ps
a jaka jest pratradycja i "przyczyna"? kto - w przypadku mijających się na szlaku "powinien" pierwszy nawiązać kontakt z osobą mijaną? co - tak naprawdę - dawniej oznaczało pozdrowienie na szlaku - w górach - ale i nie tylko?
wie ktoś?

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Ciekaw jestem czy ktoś próbował "pozdrawiać" wszystkich spacerując asfaltem do Moka/Palenicy w godzinach szczytu.

_________________
Wiem, że nic nie wiem

w filmie nie użyłem tej wypowiedzi o asfalcie na Morskie Oko
"idziesz sobie na Morskie Oko, wjeżdżasz bryczką, albo bryczki ciebie mijają... i niby jesteś w górach, ale pytanie czy to nie jest jeszcze Zakopane"

schodząc tym asfaltem, pozdrowiłem kilku ludzi, którzy wyglądali na takich, co idą w góry, a nie na spacer

pzdr
stasiu

O, masz jeszcze jeden o górskim savoire vivre:

no ale DZIE chcecie iś???? ten filmik przyda się wielokrotnie jak sądzę w wątku o szlakach i trasach

ano mam
mam jeszcze parę innych związanych z górami
dzięki za linka do artykułu o historii tradycji pozdrawiania się
ciekawe teorie

no właśnie czemu nie pozdrawiamy się na płaskim?

dla mnie takie pozdrowienie się jest bardzo fajnym wybrnięciem z sytuacji, gdzie w małoludnym miejscu mijam się z innym człowiekiem i obaj oczywiście widzimy się, ale że się nie znamy to wzrokiem uciekamy gdzieś w bok udając, że się nie widzimy
mówiąc "dzień dobry", mówimy niejako "widzę cię", a ten drugi odpowiada "ja też cię widzę"
jeżeli dodać do tego pozytywną mowę ciała czy też sposób wypowiadania tego pozdrowienia to przekaz zaczyna czasem brzmieć "widzę cię, fajnie że jesteś", "ja też cię widzę, cieszę się, że cię widzę"

na Marszałkowskiej w Warszawie nie pozdrawiam ludzi, w środku lasu pozdrawiam
gdzieś pomiędzy jest płynna granica, kiedy jeszcze pozdrawiam, a kiedy już nie

pzdr
stasiu

Racja, też uważam, że naszym chłopakom brakuje luzu.

Nawiasem mieszanie idei savoir vivru do tematu pozdrawiania sie w gorach jest o tyle bezsensu iz bezkrytyczne przestrzeganie przez niektorych tego zwyczaju moze odniesc odwrotny skutek i obudzic chama w skadinad kulturalnych i niewinnych ludziach, ktorzy na ruchliwym szlaku zbombardowani pietnastym, dwudziestym osmym czy setnym (w zaleznosci od indywidualnej wytrzymalosci) "czesc", sa w stanie wygenerowac jedynie czerstwe s********j

_________________
[https://wordpress.com/view/3000stop.home.blog]239, zostało 43[/url]

Rację masz całkowitą...poza powyższym...s********j jest jak najbardziej soczyste, a nie czerstwe
Pozdrawiam

a po czesku/słowacku czerstwy to nie czerstwy

A szukać to nie szukać - no shit Sherlock

_________________
[https://wordpress.com/view/3000stop.home.blog]239, zostało 43[/url]

W niektórych okolicach, jeśli nie uciekniesz w porę ze wzrokiem to możesz zostać pozdrowiony serdecznym staropolskim "Na ch.uj się kur.wa gapisz???"

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

W czasach, gdy byłem "wprowadzany" w tajniki turystycznego, górsko-turystycznego (może nawet "taternickiego") savoire vivre'u - pozdrowienie skierowane w stronę mijanego na szlaku wędrowcy - miało - poza zwykłą oznaką kultury, dobrego wychowania i życzliwości w stosunku do obcej osoby "zajmującej" się podobnym do naszego zajęciem - również znaczenie informacyjne typu: jeśli potrzebujesz jakiejś pomocy, to chętnie służę.
Oczywiście - zdecydowanie mniej osób wędrowało w tamtych czasach po szlakach górskich - zwłaszcza tych wiodących nieco wyżej...

Współcześnie - cóż - wszystko zależy (nadal) od wyczucia, kultury, sytuacji. I chyba dobrze. Czasem wystarczy skinięcie głową, uśmiech, nieodwracanie wzroku, czasem odpowiada się "cześć", czasem "dzień dobry". A czasem samemu - jako pierwszy - wypowiada się owo pozdrowienie w dowolnej formie.
Nie ma na to reguły, przepisu. Na szczęście

pozdrawiam
gb
ps
w "dawnych" czasach pozdrowienie jako pierwszy przeważnie wypowiadała osoba znajdująca się w łatwiejszej, bezpieczniejszej sytuacji. W dawnych czasach - schodzący zatrzymywali się by przepuścić podchodzących (oczywiście w miejscach zbyt wąskich dla bezpiecznego wyminięcia się). Wiele było zwyczajów w "dawnych" czasach

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Myślę, że tak... moja (nieżyjąca już) była Teściowa - mawiała, że "dobrych" ludzi spotyka się powyżej tych 1500 m npm i w odległości - plus/minus - kilkuset metrów od brzegu jeziora

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Życzę powodzenia latem np. na Śnieżce

Dawno, dawno temu wchodziłem latem na Śnieżkę. Z plecakiem (namiot (tropik i stelaż, resztę niósł kolega), materac dmuchany, jedzenie, benzyna do juwela (juwela niósł kolega)). I też zdarzały się osoby, które mówiły nam "dzień dobry". Zwłaszcza przewodnicy prowadzący wycieczki.

Zresztą - nawet teraz przymusu nie ma Ani mówienia, ani odpowiadania

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Mnie nie chodziło o mówienie dzień dobry

Bardziej kombinacja wysiłku fizycznego, piękna krajobrazu i warunków jakby nie było poniekąd ekstremalnych (z punktu widzenia mieszczucha, albo pracownika siedzącego, albo niewyjeżdżacza poza miasto) przypomina człowiekowi o co cho I wymusza atawistyczny odruch wchodzenia w kontakt z osobą która zasłużyła na to tyle że się pojawiła w polu widzenia Ludzie ogólnie robią się bardziej socjalni im prymitywniejsze, trudniejsze warunki (dlatego m. in. lubię outdoor)

_________________
[https://wordpress.com/view/3000stop.home.blog]239, zostało 43[/url]