Forum portalu turystyka-gorska.pl

Po intensywnym alpejski sierpniu przyszedł wrzesień. Od tygodnia mamy wyżową pogodę. Mając w pamięci zeszłoroczny wrzesień, kiedy to niebo chrzciło obficie każdy dzień a na koniec spadł śniegi i było po jesieni, postanawiam, że chyba pierwszy raz w życiu pojadę w góry w tygodniu Tytułowy czwartek okazuje się luźniejszy w robocie i Żona daje blado zielone światło na wyjazd, więc zaczyna się poszukiwanie kompana, sam nie pojadę. Niebiosa są łaskawe, Bogdan ma wolne Gdzie tu uderzyć ? Z WKT został tylko Durny, ale tam jak na Żabiego Konia lista chętnych na wejście jest długa, świnią nie będę i nie pójdę tam sam, poczekam na innych aż pykną terminy. Może by tak Gerlach ? Cztery najwyższe szczyty, czterech krajów w jeden rok, to było by coś. Bogdan zawsze się zgadza na moje górskie pomysły, więc dyskusji za i przeciw nie ma, idziemy Drogą Tatarki a schodzimy Batyżowiecką Próbą. Dawno już chciałem przejść tą drogę, ale wiadomo, pomysłów wiele a czasu na realizację brak. Ciśnienie na wyjazd jest o tyle duże, że od niedzieli zapowiadają jakiś śnieżny armagedon w Tatrach, także po tych opadach śniegu jesień też może już nie wrócić, na całe szczęście wróciła i to nie raz. Startujemy wcześnie bo o drugiej i już koło piątej targamy pod Śląski Dom.











Pod Śląskim Domem robię sobie przerwę i czekam na Bogdana, którego sporo wyprzedziłem. Ze Śląskiego wysypują się tłumy turystów i idą w górę doliny, co to jakiś zlot jest, żeby w środku tygodnia tyle ludzi. Bogdan mnie mija i podąża dalej w wiadomym kierunku, teraz ja go gonię, gdzieś od Mokrej Wanty idziemy już razem.



Ludzi wbijających w Wielicką Próbę jest naprawdę sporo









Spokojnie przechodzimy przez Wielicki Ogród, gdzieś na początku Długiego Stawu spotykam rodaków idących w dół a przed Śląskim widziałem ich jak wychodzą w górę, pytam więc, czy już po akcji ? Oni na to, że szukają wejścia na Saroleśną Ło ho ho to się zapędziliście. Z miejsca, gdzie stoimy wyraźnie widać ścieżkę wchodzącą w Kwietnikowy Żleb, więc udzielam im instrukcji, gdzie co i jak, ale czy ogarnęli temat tego nie wiem. Mijamy Długi Staw.













Ze szlaku trzeba odbić na dno dolinki wyraźną ścieżką i podejść do dużego głazu.





Od głazu wolna amerykanka, nie ma wyraźnie wydeptanych śladów, dopiero może gdzieś przy wejściu w rozległy żleb, którym dalej w górę. Po wyjściu ze żlebu ostro w lewo i do góry pod ścianę. Myślałem, że na tej drodze nikogo nie będzie a tu też tłok, przy głazie dwie osoby w żlebie dwie, na starcie drogi cztery i w kominie też ktoś walczy.





Docieramy do płyt pod ścianą, które przechodzi się górą. Przed nami na wejście czekają cztery zespoły, głównie przewodnicy z klientami. Ubieramy uprzęże, wyjmujemy sznurek i czekamy na swoją kolejkę. Od początku super pogoda i pod ścianą praży, ale chmury z dolin mają tendencję do podnoszenia się.









Przechodzimy nad płytami, przewijamy się przez kant i jesteśmy w miejscu startu drogi.



Trudności to tylko dwu częściowy kominek, który przechodzimy na lotnej, może z dziesięć minut tego było.











Wychodzimy do rozległego Żlebu Dramstadtera, gdzie trudności nie ma żadnych, chowiemy więc linę i mozolnie w górę żlebu, po jego prawej stronie, widoki robią się rozleglejsze.

















Podejście na Przełęcz Tetmajera jest dość monotonne, głównie trzeba uważać na kamienie lecące w dół a zrzucane przez tych co wyżej w żlebie lub na grani.









Docieramy na przełęcz a wraz z nami i chmury.









Startujemy w najciekawszy odcinek, którym jest grań z Przełęczy Tetmajera na szczyt.

C.D.N.

Interesuje mnie ta droga, jeśli pójde następnym razem na Gerlach to pewnie właśnie tędy.
Jakie trudności w tym kominie? Więcej niż I?

Oj. obsypałeś forum relacjami.
Widoki z podejścia kapitalne.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

W kominie jest II i raczej się to zgadza.
Tak jakoś wyszło że udało się podziałać w tym roku w górach

A na pewno szliście standardowym wariantem "drogi Tatarki", a nie jakimś kominkiem obok?
Też mam ją w planach od dobrych kilku sezonów (jak do tej pory z planów mało wychodzi), ale z tego co kojarzę, to jest tam masa ubezpieczeń (w tym "pedały sprzęgła od traktora" jak w kominie Franza), ot taka ferratka. Jeden z userów forum (bodajże Major) opisywał ją jako łatwiejszą w wejściu od Batyżowieckiej Próby w zejściu. A na Waszych zdjęciach nie widać ani jednej klamry czy łańcucha, stąd pytanie jak wyżej.

No i gratulacje, bo faktycznie rok bardzo udany, a wychodzi na to, że jeszcze na forum może się pojawić relacja z Grani Kończystej

Odcinek grani pod górę idziemy w chmurach, dopiero na grani szczytowej zaczyna się przecierać i raz z jednej, raz z drugiej strony coś widać.



































Około dziesiątej docieramy na szczyt, ludzi jak na Rysach Ale pogoda bezbłędna.



















Jest ciepluto i bezwietrznie, siedzimy ponad godzinę. Wpadam na pomysł, że zamiast Batyżowiecką Próbą zejdziemy Wielicką. Jeszcze nie szliśmy tym szlakiem a jakoś nie chce mi się magistralą wracać naokoło i będzie można pod Śląski wciągnąć Kofolę i małe piwko

















Nie zdawałem sobie sprawy z tego, że ta droga jest taka długa i zdecydowanie wejście przez Batyżowiecką Próbę jest najłatwiejsze ze wszystkich dróg na Gerlach. Schodząc z wierzchołka trzeba trawersować zachodnią ścianę przez kilka żeber, po dotarciu nad kocioł robimy trawers nad nim i w końcu dochodzimy do wylotu Wielickiego Żlebu, który znajduje się pod widoczną z daleka i dość charakterystyczną Ponad Próbę Turnię. Odcinek od szczytu do wylotu żlebu jest dość długi a teren rozległy przy kiepskiej widoczności jest gdzie pobłądzić.

































Zejście żlebem też jest długie i w sumie monotonne, potem krótka Wielicka Próba i ostatni odcinek wśród trawek doprowadza do szlaku.























Około czternastej jesteśmy pod Śląskim, mix dwóch "paliw" pozwala zlecieć na parking



Na parkingu jesteśmy o szesnastej w domu o dziewiętnastej, wychodzi na to, że z gór wróciłem szybciej niż normalnie wracam z roboty

Te pedały to widać na jednym zdjęciu, raczej innej możliwości nieekstremalnego przejścia tego fragmentu tam nie ma.