Forum portalu turystyka-gorska.pl

Niektórzy to mają dobrze . Żeby pocisnąć taką "Babią" przed pracą i być w niej na 8.00 to musiałbym po kolacji na nią wyjechać. Fajna sprawa, zdjęcia jak zwykle koszą..

Dzięki Kosimy dalej.

Ostatni dzień lata, wtorek. Zapowiadają ostatni ładny dzień po prawie tygodniu palemki w Tatersach. Grzechem było by ... Robota nie zając Zero towarzystwa, wszyscy w robocie, w Wysokie nie bardzo chce mi się samemu jechać, Słowacja odpada bo za długo trzeba jechać a wcześnie rano nie mogę ruszyć, zostały Zachodnie. Kminię zatem co w tych Zachodnich ogarnąć a dawno nie byłem. I olśnienie, przecież mogę pyknąć Bystrą od naszej strony, najwyższa w Zachodnich to już nie ma lipy a jak dołożę do tego Starorobociański to już będzie wypas. Odstawiam dziecka do szkoły i kierunek Chochołowska. Na Siwej jestem o 10:30, parking pełny, niewielka kolejka do kasy, co się wyprawie, toż to środek tygodnia i dnia a ludzi jak w weekend. Startuje o 11, aż do odbicia szlaku w Dolinę Starorobociańską biegnę.





Opuszczam tłum idący na Polanę Chochołowską i wbiegam w dolinę w kierunku Przełęczy Iwanickiej, jest okropnie gorąco a w samej dolinie brak cienia, bo drzewa powalone przez wiatr, dopiero przed przełęczą jest fragment leśny, gdzie można odpocząć w cieniu.



Podejście na Ornak to mordowania jakich mało, już zapomniałem jakie strome jest to podejście. Plus jest taki, że szybko zyskujemy wysokość i widoki robią się coraz zacniejsze.







Piękne kolorki się już zrobiły. Kierunek Siwe Skały.















Podejście na Siwy Zwornik też niczego sobie. Jest przed drugą, padam na wysuszoną trawę już po słowackiej stronie, leżę z zamkniętymi oczami i przegryzam batonik, ciepły wiatr osusza me spocone czoło, PKP, sielanka do porzygu Po piętnastu minutach stwierdzam, że Bystra sama się nie zrobi i trzeba ruszyć cztery litery.





Trawers w kierunku Bystrej Przełęczy jeszcze biegnę, potem szlak na szczyt staje dęba, ale równym tempem bez stopów wychodzę na szczyt, ludzi sporo.









Pochłaniam kolejny baton i paczkę żelków, nie mogę napatrzeć się na Krywań, przejrzystość petarda.









Po trzydziestu minutach trzeba wrócić do rzeczywistości. Zbiegam granią w kierunku Błyszcza i w dół znów pod Siwy Zwornik.















Przy podejściu na Starego zmęczenie daje już o sobie znać, ale idzie się znakomicie dzięki wyremontowanemu szlakowi, pamiętam go jako wydartą przez deszcz rynnę zasypaną luźnymi kamieniami, teraz są schodki, niskie i płaskie, więc zaliczenie szczytu to formalność









Na szczycie jestem może z dziesięć minut, zbiegam na Kończysty.











Potem kolejny pagórek Trzydniowiański, tutaj na szlaku co chwilę inna nawierzchnia

















Tu już jestem srogo zrypany, do Chochołowskiej schodzę Krowim Żlebem, jakoś kolana nie chcą mi się już zginać Po drodze jeszcze informuję dwie panie wyraźnie zatrwożone, że to co słychać to nie ryczenie dźwiedzia a jeleni bo jest rykowisko







O 18 jestem na parkingu, zrypany na maksa, piękny dzień, ukręciłem troszkę pypcia

Cudnie! Jakże tęsknię za tymi widokami...

_________________
A my zmieniliśmy jawę w sny
Jesteśmy jak rosa, jak pył!
Ukradliśmy siłę gwiazd
I dla nas zatrzymał się czas

Fajna kolorystyka

_________________
Urodziłeś się, by być prawdziwym, a nie perfekcyjnym.

Jak ja dawno tam nie byłam, ale na szczęście jeszcze jeszcze rozpoznaję .
Super pogoda Ci się trafiła, widoczność doskonała. Piękne kolory i zdjęcia. Aż nie mogę się na nie (na te fotki) napatrzeć tak jak Ty na Krywań
Styl wycieczki to nie moja bajka, ale każdy chodzi tak jak lubi .
Mimo wszystko gratuluję, bo tempo miałeś niezłe.

Ornak zawsze na propsie. A reszta to już w ogóle. Szanuję.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Piękna tura pytanie tylko kto odebrał dziecko?
Aby było szybko musi być też lekko. Nie ma bata. Ile waży na oko Twój ekwipunek?

_________________
http://wokolkominainietylko.blogspot.com/

Zdjęcia przepiękne zwłaszcza z Koziego i wschód na Babiej Górze świetny też widok z Policy na Babia i ten ze Starorobociańskiego na Wysokie pamietam ze z Bystrej jest podobny tylko do Krywania bliżej gratuluje super kondycji i Bystrej j Starorobociańskiego w 1 dzień w tym upale owocnych wypraw w 2021 żeby też schroniska i kwatery wreszcie otworzyli i pensjonaty ten rok jest właściwie stracony dla bazy turystycznej na Podhalu i gastronomii. Na narty z noclegiem teraz też nie można jeden dzień i z powrotem do Krakowa czy dalej.. pozdrawiam planuje kupić książki "zaklętym w górski kamień" o wypadkach w Himalajach i "Niech to szlak! Kronika wypadków w tym tajemniczych w Tatrach jest też nowa "Korona Tatr" Marcisza polecam na długie zimowe wieczory i kwartalnik Tatry ostatnio też "Góry" poświęciły piękne teksty Białej Wodzie z Rumanowym i Gankiem

Dzięki Wyszło 27km i ponad 2km przewyższenia, miałem tylko pół dnia, więc tempo musiało być.


Żona odbiera dziecka. Pewnie więcej jak 7kg na sobie nie miałem, łącznie z ubraniem, bo plecak biegowy w nim bukłak i 1,5L izotonika, parę batonów, to prawie nic nie waży jak się normalnie w Tatrach taszczy plecak z liną i szpejem.


Kondycję to może mam, ale do super to jej daleko

Koniec października, stopniał chyba drugi śnieg, pojawia się możliwość ostatniego ruszenia w Wysokie by z przytupem zakończyć sezon. Jak się okazało przytupu nie było a przesunął się on na połowę listopada Akcja choć nie biegowa to szybko poszło, bo niestety cel nie został osiągnięty. Do ogarnięcia były Żabie Tematy, Lalka, Mnich i Kapucyn. Sobota była całkiem dobra pogodowo a na niedzielę zapowiadają lepszą, niestety od początku nie wygląda ona na lepszą.



Mimo to idziem nad Moko z nadzieją, że się poprawi. Trzeci raz w tym roku pokonuję ten asfalt.



Tradycyjnie, przed schroniskiem zaczyna padać mżawka.



Nie zrażeni ruszamy nad Czarny Staw z nadzieją, że w kluczowym momencie deszczyk ustąpi i coś słońce zacznie działać.







Okrążamy Moko, przy podejściu nad staw siódme poty zalewają czoło, bo dźwigamy trochę zimowego sprzętu i dwie liny.







Mała przerwa nad stawem. Uwagę zwraca grupa rosyjskojęzyczna, która na jednym z głazów robi 0,7L suto zakąszając





Okrążamy staw i nie ruszamy typowym szlakiem po głazach w kierunku Mokrej Wanty a przechodzimy troszkę dalej i wchodzimy w żleb.









Docieramy pod Mokrą, przejście bardziej przypomina kanioning niż taternictwo, wszędzie płyną strumyki i wodospady.







Kluczowe miejsce to trawers po płytach, mokrych i pokrytych porostami, które po nasiąknięciu wodą są cholernie śliskie.









Jakoś poszło, choć było psychicznie, jeszcze trochę treku w kierunku widocznego już celu w bardziej pewnym terenie.



















Pomimo kiepskiej pogody, miejsce widokowo jest bardzo ciekawe, miło będzie wrócić tu jeszcze raz, bo robotę trzeba będzie zrobić







Michał popędził przodem i zniknął nam już na Lalkowym Przechodzie, ja z Kubą docieram kilka metrów poniżej przechodu i stwierdzamy, że dalsza droga nie ma sensu. Troszkę wcześniej opad zrobił się bardziej intensywny a wzdłuż grani od Palenicy nadciągają gęste chmury, co nie wróży poprawy pogody. Nawołujemy Michała i zarządzamy odwrót. Nawet gdyby przestało padać to wspin po mokrej skale to żadna przyjemność.





W drodze zejściowej robimy dwa zjazdy i jedną poręcz, jak już mieliśmy tą linę.











Schodzimy normalną drogą podejściową a nie żlebem, kamienie są cholernie śliskie z ciężkim plecakiem trzeba bardzo uważać.





Pogoda nie poprawia się do końca dnia, więc nie jest nam szkoda odwrotu. Na zejściu z Moka łapiemy kształtny doping niestety nie jesteśmy w stanie utrzymać tempa by cieszyć oko, ale w 1,20 udaje się zejść. Zrobiliśmy niezły trek z ciężkimi plecakami.

I tak nastał listopad a z nim o dziwo całkiem dobra pogoda. Michał chory, Kuba proponuje Grań Świnicy, szczerze to przejadły mi się Tatersy a chyba bardziej szkoda mi całego dnia na góry. By nie tracić całego dnia na góry muszę ogarnąć jakiś wschód słońca a gdzie można to zrobić najlepiej poza Tatrami ? Babia Góra a jakże Od jakiegoś czasu myślałem by wejść na szczyt drogą pierwszego zdobycia, czyli Percią Akademicką a było to 25 lat temu. Przy okazji w planie jest zahaczenie o Mędralową, czyli wyjdzie taka pętelka wokół Zawoi. Po przeliczeniu trasy wyszło mi, że przed południem będę w domu, perfect
Na parkingu Zawoja Markowa jestem koło piątej, kilka samochodów stoi, ale tylko jeden klient się ogarnia przy samochodzie, startuję coś po piątej. Na Markowe Szczawiny też wieki nie szedłem, więc nawet nie pamiętam jak ten szlak wygląda, po 45min. jestem pod schroniskiem, po drodze nikogo nie spotkałem za to przy schronisku jest parę osób, wyprzedzam sporą grupę i wbiegam na żółto/niebieski szlak. Już chwilę przed schroniskiem widać szczyt a na nim niezły tłok czołówek.



Pierwsze osoby na perci są przy łańcuchach już zapomniałem, że nawet klamry tu są.



Fajnie Zawoja wygląda.



Potem jeszcze trochę kamieni do szczytu.





Po 1h50min. jestem na szczycie, w mordę ile ludzi



Powoli się zaczyna.















Pamiątkowa fota i zbiegam na Małą Babią.



U góry zimno jak cholera i lodowaty wiatr wieje, poniżej wierzchołka robi się znacznie milej.





Brona.



Mała Babia.



Zbiegnięcie z Małej Babiej na Jałowiecką Przełęcz w błotku i mało ciekawe.



Na plecach czuję oddech dwóch innych biegaczy, ale ci odbijają na Markowe Szczawiny, ja kieruję się na Mędralową, ostatnie metry podejścia dość ostre.



Z Mędralowej cisnę w kierunku Hali Kamińskiego.











Ładniutkie miejsce, świetnie widać Beskid Śląski i Mały, Żywiec i Bielsko, gdzieś z lewej wyłania się Pilsko.











Za Kolistym Groniem odbijam czarnym szlakiem w kierunku Zawoi Czatoża.



Stok bez drzew, więc widoki na Babią i Pasmo Policy.







Potem niestety źle odczytuję drogę na mapie biorąc szutrówkę za asfalt i w pewnym momencie muszę bezszlakowo zejść do Zawoi, ale droga jest przez pięknie wyglądający bez liści bukowy las.





Ląduję koło wyciągów narciarski, więc na Markowe jeszcze sporo asfaltem mi zostało. Na miejscu wspomagam park kupując bilet wstępu i płacąc za parking, po 11 jestem w domciu
Zrealizowany kolejny trip i to w sumie przez przypadek

Babia zrobiła się kultową miejscówką na wschód. W weekend zawsze pełno ludzi. Trudno się dziwić bo widoki super. Osobiście byłem na trzech zachodach na Babiej i zawsze ludzi garstka

Wracając do Twojego wypadu na Bystrą to na zdjęciu z podejścia na Ornak widać schronisko jak na dłoni. Wcześniej chyba było schowane w śród drzew. Czy coś tam powycinali czy o co chodzi?

_________________
http://wokolkominainietylko.blogspot.com/

Ale bym sobie tak pobiegał!
Jak zawsze na propsie!

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Ale wiesz, że ta Mędralowa, z której wrzuciłeś zdjęcie, to nie jest szczyt właściwy, a niższy o 19m wierzchołek wschodni?

Bo jeżeli nie, to pewnie możesz się teraz poczuć jak Maciej Berbeka po przeczytaniu słynnego artykułu Aleksandra Lwowa na temat jego prawie-zdobycia Broad Peaku

A na poważnie to fajna wycieczka, też robiłem sobie bardzo podobną wycieczkę biegową w tym roku, z tą różnicą, że z Mędralowej poleciałem jeszcze w dół na Głuchaczki (chciałem zobaczyć jak ta baza wygląda, no i nabić w nogach trochę kilometrów), potem z powrotem do góry na Mędralową, znowu na Markowe Szczawiny i do Markowej na parking. Mimo, że to był sierpień i piękna, słoneczna pogoda (na szczycie Babiej ludzi jak mrówków), to już tuż za Małą Babią bardzo się wyludniło i bardzo sporadycznie spotykałem kogokolwiek na szlaku. To na pewno jedne z moich ulubionych kapuścianych terenów.

Patrząc po otoczeniu to raczej pousychały drzewa.


Główny jest na polanie z szałasem w przeciwnym kierunku niż ja podążyłem, widać tą polanę z pod Kołowego Gronia na jednym ze zdjęć też ją widać.

Ano. Rzut beretem, a widokowo i fotograficznie jednak znacznie lepiej

Kolejna niedziela z inwersją. Prognozy górskie zapowiadają lampę a telewizyjne chmury. Jakoś nie chce mi się daleko jechać, więc realizuję kolejną akcję podpatrzoną u kolegi Carcassa. Trasa z Rzyk czarnym szlakiem na Potrójną na wschód słońca i dalej na Leskowiec. Rano pogoda nie zachęca, mgła i coś z niej kapie, nic to myślę jak już wstałem, najwyżej wrócę z Potrójnej. Po 50min parkuję samochód przy Parku Leśnych Przygód, skąd startuje czarny szlak, latem byłem tam z dzieciakami to sobie obczaiłem gdzie startuje szlak. Czas wejścia to 50min. Z początku biegnę potem dość szybkie tempo podejścia, ale pod szczytem jest sporo budynków, więc zwalniam i sobie oglądam co to tam stoi. Mgła tak gęsta, że wyłączam czołówkę w lesie by coś widzieć.



Po 40min. jestem na szczycie, do wschodu jeszcze 15min. Początkowo byłem troszkę rozczarowany warunkami, bo przy takiej mgle wschodu nie będzie widać, ale im bliżej było do szczytu tym większe miałem wrażenie, że nade mną jest niebieskie niebo. I gdyby pagór był z 50m wyższy to wschód byłby widoczny, ale mgła robi taki spektakl, że i tak jest git.











Drepczę w miejscu przez chwilę by nie stygnąć, mam nadzieję że gdzieś z tej mgły słońce wyskoczy, słońca jednak nie zobaczyłem. Pogoda jest jednak na tyle obiecująca, że kontynuuję trasę w kierunku Łamanej Skały.





Warunki są idealne, lekki minus i zmrożone błotko, więc się nie ślizgam na błocie a czasami na lodzie
Po drodze mijam trzech biegaczy a tak to pustki.





Gdzieś w okolicach Łamanej mgła siada i robi się tak jak miało być od początku
Doliny pięknie pozalewane, łatwo można odbić ze szlaku by przez wyłomy w drzewostanie popatrzeć na dolinki.













Potrójna w oddali.



Zrobiłem swój wschód słońca zza kamienia.



Sporo punktów widokowych.





Las jest pięknie oszroniony przez osadzającą się mgłę.



A słońce cały czas próbuje przez nią się przebić.











Dwa światy.



Z Łamanej zbiegam w dół, na dość głębokie siodło, które tonie we mgle, więc na chwilę znów jestem w mroku, potem szlak dość równomiernie wznosi się w kierunku szczytu Leskowca.







Ostatecznie słońce wygrywa walkę i zaczyna górować a ja parę minut po dziewiątej jestem na szczycie Leskowca. Ciepło, dobrze powyżej 10 stopni, bezwietrznie, gdybym miał leżaczek















Na szczycie parę osób, można przejść na drugą stronę szczytu, gdzie zaczyna być słabo widoczne widmo Brockenu, które tworzy się drzewach rosnących na grzbiecie.





Zbiegam w kierunku schroniska, ale przed kieruję się na czarny szlak sprowadzający znów do Rzyk.







Zbiegam kilkadziesiąt metrów w dół i znów robi się zimno, ciemno i wilgotno, mało przyjemnie. Docieram do asfaltu na dnie doliny, do miejsca gdzie zostawiłem samochód nawi pokazuje około godzinki. Biegnę między domami i polnymi drogami przedostaję się do doliny obok, parę minut po dziesiątej jestem przy samochodzie.







Mission complete.

Mamy drugą połowę grudnia, sobota wieczór, Myślenice, suto zakrapiana impreza urodzinowa musi skończyć się o północy, ponieważ w planie jest jej kontynuacja, ale już w paśmie górskim Gorce. Skacowanych kierowniczka wiezie nas do jednej z dzielnic Nowego Targu, skąd niebieskim szlakiem ruszamy na Łapsową Polanę by zaliczyć wschód słońca. Szlak jest bardzo lekki, inny być nie może, kac morderca nie odpuszcza. Po niecałej godzinie wychodząc z mrocznego lasu ukazuje nam się poświata nowego dnia.



Wychodzimy idealnie troszkę powyżej chmur, do wschodu mamy z 20min.







Na polanie jest schronisko, ale nieczynne o tej porze, przy schronisku owca wędrowniczka.







Na wschód czekamy troszkę powyżej schroniska.













Skacowani, niewyspani, ale magia jest











Podchodzimy w górę do czarnego szlaku i nim idziemy w kierunku schroniska pod Turbaczem.



Kozi Wierch w przecince.



Po drodze schodzimy na Dziaciową Polanę.







Nie pamiętam już kiedy ostatnio przemierzałem takie górki w takim trybie.











Cel już widać.









Przy schronisku jest troszkę turystów i sporo nadciąga z każdej strony, nie daje się poznać nienormalności jaka funkcjonuje w dolinach, schronisko otwarte, więc pokrzepiam się dużą kawą i szarlotką, grzejemy garba, bo jest niewyobrażalnie ciepło i bezwietrznie.



Po przerwie idziemy zaliczyć pik.











Droga, którą wchodziliśmy.











Schodzimy przez Obidowiec i schronisko Na Starych Wierchach.







Rzut oka na Mszanę i Beskid Wyspowy.



Do góry ciągną tłumy, pieszo i na rowerach, z dziećmi i psami, starzy i młodzi, wiedzą co dobre







Od schroniska na Starych Wierchach schodzi się w dół do Parzygnatówki, na chwilę znów pogrążamy się w mroku.







Robi się wyraźnie zimno a mgła odkłada się szronem na otoczeniu .



Potem na chwilę osiągamy grzbiet, gdzie przechodzimy prze czarny szlak, którym szliśmy rano i zielonym szlakiem wracamy do punktu wyjścia.



Ostatnie słoneczne chwile na Polanie Bernadowej, potem już do końca dnia pogrążymy się w mroku.







Wyszło coś koło 25km, także najlepszy na kaca wschód słońca z Turbacza

Co tu dużo pisać, Nowy Rok zaczynamy górsko, trasa Krowiarki - Babia na zachód słońca. Zimno jak jasna cholera, ale kolory chmur po zachodzie piękne.

Bieg terenowy jeszcze w jesiennych barwach, start Bolęcin ul. Krakowska, przez stawy leśne zwane Bagienki, potem Wąwóz Simota, gdzie odbijam w górę szlakiem na Stare Dworzysko i górę Kamionka Mała. Od Kamionki Małej drogą szutrową w kierunku Kamionki Wielkiej i centrum Płazy, mega widokowy grzbiet, widać większość pasm beskidzkich, klasztor w Alwerni, zamek w Tenczynku i przy odpowiedniej widoczności Tatry, do tego górkę, którą często odwiedzam, Wielkie Grodzisko. Kolejna górka to Płaska Góra, najwyższe wzniesienie nad Płazą a stamtąd już asfaltem do Bolęcina. Kończę na skałce triasowej z niezłym widokiem na Trzebinię. A potem zbiegam na kawusię do Mamusi

Masz gdzieś traskę?

_________________
A ja dalej jeżdżę walcem, choćby pod wałek trafić miał cały świat.

http://summitate.wordpress.com/

Niestety nie, bieg był mocno improwizowany, znaczy wiedziałem gdzie chcę dobiec, ale trasę wymyślałem na bieżąco

Takie prawie lokalne okolice. Zdjęcie drugie wiem gdzie dokładnie zrobione - w miejscu, gdzie znikają wszystkie drogi i łatwo się zgubić, jak się nie zna okolicy

_________________
SPROCKET
viewtopic.php?f=11&t=17068

Droga kiedyś leciała pod lasem, widać tam nawet jakieś jej resztki w formie rowu, kiedyś te łąki to były pola uprawne, teraz pozarastało i zostało przeryte przez dziki. Za łebka chodziliśmy na Simotę agrest obierać w wakacje a z powrotem schodziliśmy z góry z lewej strony na dno wąwozu i przez las do domu, to była najkrótsza droga.

Rodzina mojego Taty pochodzi z Chrzanowa -i właśnie mieli przydomek "Simoty", dotychczas nie wiedziałem, z czym to można kojarzyć. Super -dziękuję!

Jak ktoś z Chrzanowa to jest Caban, Simota to taki przysiółek Płazy w znacznej odległości od jej centrum, typowo rolnicze okolice.

Kilka fotek z rundy po Świdnicy, to było naprawdę szybko









Po biegu na Wielką Sowę zjeżdżam na "śmietnik" do Dzierżoniowa, jest koło dziewiątej, do Świdnicy nie pojadę bo co tam będę robił do drugiej a o tej jest zakończenie imprezy. Z pomocą przychodzi znów wujek google. Wpisuję w przeglądarkę największe atrakcje Gór Sowich i wyskakuje, Twierdza Górska Srebrna Góra, no dwa razy nie trzeba mnie namawiać. Otwierają od dziesiątej, więc niespiesznie obieram kierunek na Srebrną Przełęcz. Po drodze świetne widoki z Kotliny Dzierżoniowskiej na Góry Sowie i Bardzkie.





Przed Srebrną Górą widać już cel.



Na parkingu na przełęczy jestem przed dziesiątą, przełęcz jest granicą między Górami Sowimi i Bardzkimi, więc obieram kierunek na Fort Spitzberg położony na górze Ostróg by zaliczyć pierwszy szczyt w Górach Bardzkich. Podejście jest krótkie, do środka nie wchodzę, robię rundę w okół budowli, z tego wzniesienia jest ciekawy widok na wyżej położoną część fortu na Warownej Górze.







Podejście na Warowną Górę jest już dłuższe a zaczyna się robić gorąco, więc nie jest już lekko i szybko. Za wejście trzeba zapłacić, ale zwiedza się z przewodnikiem ubranym w strój z epoki napoleońskiej. Ja niestety nie mam czasu na chodzenie z przewodnikiem, obchodzę twierdzę ścieżką do samodzielnego zwiedzania.



Widoczny jest Masyw Ślęży.



















Świetny widok na przedgórze, wroga to było widać jak na patelni



Widok na górę Ostróg.







Widoczność może nie jest rewelacyjna, ale widać sporo pasm górskich i zarys Śnieżki.



Po górnej części Donjonu hasają owce i kozy, można w kozomacie kupić ziarno by je dokarmiać.





Fajne miejsce, ale nie ma już czasu snuć się po tym terenie, muszę jechać do Świdnicy by zebrać modele przed zakończeniem wystawy. Na pięć minut zatrzymuje się jeszcze w miasteczku pod przełęczą, niezwykle klimatyczne, przy tak pięknej pogodzie aż prosiło się by przysiąść wypić w cieniu jakąś kawkę i poprawić browarem Miasteczko zupełnie nie przypomina architekturą innych polskich górskich miejscowości.







A konkurs skończył się dla mnie dość szczodrze

Rejony świetne, byłem tam nie raz i mogę ciągle wracać. No, ale nie biegiem...
Wielka Sowa była pierwszym szczytem, zaliczanym do KGP, który moja nielubiąca chodzić pod górę małżonka zdobyła.
W Świdnicy zawsze, jak daję radę, odwiedzam Kościół Pokoju. To, jak mawia młodzież (?) - sztos.
A - z ciekawości lekkiego lotniczego freaka - coś więcej o modelach...?

Też mam zamiar za dwa lata wrócić i ogarnąć kolejne górki
Modele robię lotnicze w skali 1:48 i 1:32 głównie IIWŚ, ale współczesne też, jeżeli jakiś temat wpadnie mi w oko. Jedna z nagród to zdjęcie Extry z zespołu akrobacyjnego Żelazny z autografami latających w nim pilotów