Forum portalu turystyka-gorska.pl

Moje dzieciaki na szczęście też załapały bakcyla.Jeżdżą z nami już ładnych parę lat i troszkę przez ten czas zeszli:Czerwone,Ornak,Kasprowy.Myślę,że czas najwyższy na coś trudniejszego

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Dzień 3 (jak komuś się chce jeszcze czytać)
Dziś żegnamy się z Roztoką

i przechodzimy do Moka.
Znów ten asfalt.Tragedia.Plecaki strasznie nam ciążą,więc nie idziemy na skróty,tylko cały czas tym badziewiem.Pogoda jak na razie dopisuje,humory też.
W Moku meldujemy się coś koło 11:00.Na szczęście są miejsca w starym schronisku.

Po krótkim odpoczynku wyruszam z dzieciakami na szlak.Naszym celem są dziś Wrota Chałubińskiego.Po drodze robimy trochę fotek.

Kawałek od wejścia na szlak słyszę jakieś mruczenie.Dzieciaki optymistycznie stwierdzają,że to samolot ,a ja wiem,że grzmi.Nic tam,burza jest jeszcze daleko,więc idziemy dalej i podziwiamy widoki.
Gdy jesteśmy na takim rumowisku przed Mnichem zaczyna grzmieć z dwóch stron i postanawiamy zawrócić,a raczej robimy błyskawiczny odwrót.Do schroniska dobiegamy 10 min.przed gradobiciem i piękną burzę obserwujemy już z okien starego Moka.
Wieczorem się wypogadza.Robimy zdjęcia przed schroniskiem

Opatentowujemy sposób na przechowywanie maślanki

i idziemy podziwiać wieczorne widoki nad jezioro.Tam kusimy się jeszcze na bigos i piwko.
Szkoda,że nie udało nam się wejść na Wrota.No ale cóż pogoda w Tatrach bywa kapryśna.

Dzień pożegnania opiszę później.

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Nie ma czego zalowac, widoki ograniczone i tylko wieje mocno

Dzień 4. Niestety ostatni

Dziś wyjazd z Tatr,więc nie wstajemy za wcześnie i byczymy się.
Po śniadanku zabieram córkę nad Czarny Staw,gdyż jeszcze tam nie była.
Reszta zostaje i byczy się dalej.
Nad Mokiem zero ludzi.Idziemy same.Pogoda taka jakaś nieciekawa,ale nie rezygnujemy.W pewnym momencie dochodzimy do miejsca,gdzie woda zalała szlak.Przelało nam się przez buty i teraz dziwnie chlupiemy.
Po drodze robimy parę zdjęć

Zaczyna padać.Na szczęście bez kurtek nigdzie się nie ruszamy.
Spotykamy pierwszych ludzi i po kilku odpoczynkach stajemy nad Czarnym Stawem

Agata jest zachwycona.Innych turystów może z pięciu,więc mamy GO prawie tylko dla siebie.Robimy jeszcze parę fotek

i zbieramy się do zejścia,bo przecież jeszcze trzeba do Zakopca zejść.
W drodze powrotnej spotykamy już sporo ludzi.Wypogodziło się,to i tłoku nie brakuje.Mijamy panienkę w takich butach jak się w balecie tańczy,która pyta nas "czy daleko jeszcze?"Nie mogę się powstrzymać i komentuję jej obuwie,na co odchodzi urażona.Przy połączeniu szlaków,skręcamy w lewo i spotykamy tylko dwie osoby.Nad Mokiem jest już spory tłok,więc nie zatrzymując się idziemy prosto do schroniska.
Tam jeszcze jakaś herbatka,dopakowanie worów i powrót do cywilizacji.
Dziś wlokę się tym cholernym asfaltem.Aga na Włosienicy stawia po szarlotce.Szybko zjadamy i wleczemy się dalej.Tragedia.
Już w busie wkurzamy się na myśl o zatłoczonych Krupówkach,a w Zakopanem naszą złość potęguje brak placków ziemniaczanych w Gazdowej Kuźni.Trochę łazimy po Krupówkach,robimy zakupy na podróż i wsiadamy do pociągu.Ostatnie spojrzenia na Tatry,otarcie łez i góry znikają w ciemnościach.
Po powrocie zostały nam piękne wspomnienia,tęsknota i robienie planów na przyszły rok.

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Ja bym tylko apelował abyśmy przestali wszyscy w końcu trąbić o naszej niechęci do zatłoczonych Krupówek. Też tam chodzimy i w sposób naturalny ten tłok potęgujemy. Dlaczego tam idziemy ? Bo nam sie podoba zwyczajnie. A nikt mi nie powie, ze będąc w Zakopanem nie można zjeść posiłku ani zrobić zakupów poza Krupówkami.

Masz absolutną rację.Mea culpa!Ale nic nie poradzę na to,że mnie ten tłok wkurza Poza tym nie myśl,że jestem ,aż takim snobem,żeby nie myśleć,że ja kogoś też wkurzam

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Nawet mi to przez myśl nie przeszło. Po prostu znając realia Zakopanego wydaje mi się, że akceptujemy fakt, iż idąc na Krupówki spotkamy tłumy przypadkowych ludzi i jakoś trzeba sie koegzystencji z nimi nauczyć. W sumie każdy szuka tam czegos innego a dla mnie np. po całym dniu w górach póście na piwko czy obiad jest przyjemnością, któej masa nie jest w stanie mi zepsuć

Widzisz,różnica polega na tym,że ja nie śpię na kwaterze,tylko w schronisku.I po tej ciszy i spokoju trudno mi się przepychać po Krupówkach z worem na plecach i z dzieciakami

Ps.Jak nocowaliśmy w Zakopanem to łaskawszym okiem spoglądałam na Krupówki

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Super sprawa ten wypadzik, nurtuje mnie tylko jedna kwestia - czy nie wstyd twoim dzieciakom, że mama musiała za nich targać ten cały bagaż (pardon jeśli się mylę, ale na żadnej bodaj fotce nie mają plecaków)?

Mylisz się.Nosili plecaki jak złoto I nawet nie kwękali

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Zatem zwracam honor.